Bekliyorum işte...

hayatın ne getireceklerini merak ede de

bıkmak mı yok canım, bazen, ara sıra ya da boş ver 

beklemek daha güzel...

zaman geçiyor

ömür geçiyor

bak bugün bir beyaz daha düşmüş saçlarımın arasına 

çektim kopardım 

aynada yüzüme baktım / yüzüm bana...

yüzümdeki çizgiler git gide belirginleşiyor diye düşündüm / içlendim

sonra sevindim tuhaf bir şekilde 

böyle de güzeldim...

sonra ellerime baktım / ellerim

ellerim güzeldi daha 

ellerimi hep sevdim...

sevindim bir kere daha...

ayaklarım, ayaklarım öksüz mü kalacaktı 

kaldırdım baktım onlara da uzun uzun 

ne çok dalga geçerdi küçükken dayım da;

“kızım, senin palete ihtiyacın yok” derdi hep

dayım geldi aklıma, doldu yine gözlerim

ahh ayaklarım... canım dayım....

bak yine burnumun direği sızladı anınca dayımı

ardından babam geldi aklıma durakladım...

koca bir sessizliğe gömüldüm o an

ahhh babam... canım atam...

ben seni sevmelere doyamadım...

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

Continue reading

Share:

Tanımadığınız biri için üzülür müsünüz ! Ya da ne kadar üzülebilirsiniz.

Parmağınızı  ya da herhangi bir yerinizi acıttığınızda canınız yanarken, içinizden bir şeylerin akıp da gittiği oldu mu hiç ! Olmuştur herhalde…

İşte ben de şu anda hiç tanımadığım biri için üzülüyorum günün bu vaktinde…

Kendisi, belki de hiç iyileşmeyecek olan bir hastalıkla mücadele ederken, canından can olan evladını kaybediyor ve bu kişi bir anne.  Bu anne ki evladının ilk ana rahmine düştüğünde ki heyecanını yarım bırakıp onun doğduğu anda geçirdiği  rahatsızlık sebebiyle eriyip giderken günden güne.. kendisi de amansız bir hastalığa yakalanıyor ve iyileşmeyi umarak. Çünkü ona ihtiyacı olan bir evladı var arkada bıraktığı… İyileşmek zorunda… Kime emanet edebilir ki gözünün nurunu. Dokuz ay onun heyecanıyla yaşamışken, onunla ilgili hayaller kurarken.. Kim vazgeç diyebilir ki ondan…

Hayat diyoruz ya garip bir yer. Her acıya, her türlü şansızlığa ve üzerimize yazılan kadere rağmen yaşamaktan bıkmadığımız, körü körüne bağlandığımız, acıyı yaşarken bile dualara sarılıp, yine de çok şükür dediğimiz bir yer…

Bazen, bu tarz üzücü haberleri aldığımda çok üzülüyorum ve niye diyorum kendi kendime. Kendi kendime diyorum ama aslında Rabbim’e en çok da bu sorum ve söylenmem.  Böyle bir hakkım yokken. İnsanız neticede, üzülüyoruz. Üzülmemek de elde değil ki, ne yapalım.

Anne olmak ayrı bir duygu eminim... Ben bu duyguyu yaşamamış olsam da, hani diyoruz ya hep, bir su damlasından ibaretiz. İşte o andan itibaren dokuz ay büyük bir heyecanla kaşı kime, gözü kime benzeyecek diye sürekli düşünüp hayallendiğin, en sevdiğimden parçam dediğin, aile olmanın bilincine daha iyi vardığın ve bir canın katılmasıyla kadınlığını daha bir hissettiğin, üzerine ve omuzlarına düşen yükün artmasıyla, ayaklarının altına serilen Cennetin en güzel köşelerinden bir yer edindiğin… Ve doğduğu andan itibaren değil, sen, son nefesini verene dek üzerine düşüp titrediğin canın… Ve bir gün, sıralı ölüm beklerken senden evvel toprağa verdiğin evladını bir daha görememek ne acı bir duygudur Ya Rabbim. Sen sabır ver. Sen sabır ver. Sen sabır ver canım Allah’ım… Sen büyüksün, sen her şeye kadirsin… Sorgulamak bize düşmez, ama o yavru için Cennetinin en güzel köşesini ayırdığını biliyorum ve biliyorum ki o annenin ölene dek geçmeyecek olan acısını hafifletecek olan da yine Sen’sin. Sen büyüksün Allah’ım. Şu anda ve her zaman, günün bu vaktinde ve her daim,  darda kalan tüm kullarına Sen yardım et, onları feraha çıkar Yarabbim. Kulluğumuz Sana, sevgimiz Sana, dönüp geleceğimiz yer yine Sana… Sen bilirsin hallerimizi, darda koyma… Bu anne için çokca sabır ve yanına aldığın yavru için de sana sığınırız Allah’ım.. Mekan-ı Cennet ola…

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

Continue reading

Share:

Ey sevgili! olur da çehrene bir bakış atabilirsem ve yüz yüze gelebilirsek,

Gönlümde taşıdığım derdini anlatırım sana, nükte nükte, ince ince…

Ayrılığında kalbimin kanı, şu iki gözümden akıyor,

Dicle nehri, denizler, çeşmeler, dereler misali…

Ey sevgili! olur da çehrene bir bakış atabilirsem ve yüz yüze gelebilirsek,

Gönlümde taşıdığım derdini anlatırım sana, nükte nükte, ince ince…

Hüzün dolu gönlüm, aşkını can kumaşına dokumuş,

İplik iplik, sicim sicim, tel tel, aheste aheste…

O güzel yüzünü görebilmek ümidiyle sabâ rüzgârı misâli dolaşıp durmuşum,

Ev ev, kapı kapı, sokak sokak, mahalle mahalle…

O nazik dudaklarının çevresi…yanaklarında misk-i anber kokan tüyler…

Gonca mı gonca, gül mü gül, lâle mi lâle kokular…

Ey sevgili! olur da çehrene bir bakış atabilirsem ve yüz yüze gelebilirsek,

Gönlümde taşıdığım derdini anlatırım sana, nükte nükte, ince ince…

Ayrılığında kalbimin kanı, şu iki gözümden akıyor,

Dicle nehri, denizler, çeşmeler, dereler misâli…

Hüzün dolu gönlüm, aşkını can kumaşına dokumuş,

İplik iplik, sicim sicim, tel tel, aheste aheste…

Tâhire, kendi gönlünü dolaştı da senden başkasını bulamadı,

Sayfa sayfa, perde perde, kat kat…

Ey sevgili! olur da çehrene bir bakış atabilirsem ve yüz yüze gelebilirsek,

Gönlümde taşıdığım derdini anlatırım sana, nükte nükte, ince ince…

Ayrılığında kalbimin kanı, şu iki gözümden akıyor.

Dicle nehri, denizler, çeşmeler, dereler misâli…

**********

1814-1852 yılları arasında yaşamış olan ''Tahirih Kurretu'l-âyn'' diye bildiğimiz İranlı kadın şair Fatimih Baraghani tarafından yazılmış bir şiir, rûberû. Farsça, yüz yüze anlamına gelmekte… Günümüzde de Mohsen Namjoo tarafından bestelenip seslendirilmiş.

Ø  Müziği bu linkten dinleyebilirsiniz  https://www.youtube.com/watch?v=pBP9-RBzBRA

Continue reading

Share:

“Kimbilir hangi ürkek mevsimi alırsın

gizlice odalara,

saçların balkonları terk edeli kimbilir

ne kadar olmuştur?

annene göstermeden aşağı akardı saçların

kaç kez eksilip çoğalırsın dişlerini fırçalamayı

ezbere bildiğin günlerde…

Mor bir kedi geceyi sıyırarak geçiyordur

kuyruğunda teneke yıldızlar

düşlerinle buluşurken lanetli aynalarda

söylesene hangi ürkek mevsimi alırsın

gizlice odalara…

Ne gece yer rüşveti ne ben

Söz! Annene söylemem…

Yüzüm

hangi dağa baksam

içinde öfkelerinden habersiz

korkunç atlar gezdiren

bu sessiz , yıldızsız.

Yüzüm

hangi yola çıksam

bu yetim avlusu , bu ateş

bu ağlamaklı şey…

Hiç gürbüz

hiç pembe yanaklı

sayfalarımız olmadı mı bizim?

Biz hiç mavi kalacak bir mevsime

çıkmamış mıydık yorgun yokuşlarından

kışın?

Kendiliğinden gelen sözcüklerin misafirliğini

ne çok severdin,

Nasılsın…

Bugünlerde ben iyi gibiyim

yorgun gri kaideler arasında

hüzünlü bir yeşilim,

Ya sen…

Sen… Nasılsın?

Göğsündeki ağrılar nasıl?

İyi misin?

Ben hangi kelimeye açsam ağzımı

Ben hangi kelimeyi nereye koysam

Bir sonbahar konaklar sesimde.

Ben hangi kelimeyle girsem akşama

Ben hangi kelimeyle nereye gitsem

Yokluğunun renginde depremler düşer boynuma.

Ben hangi yaprağın ince hüznüyüm

Sen hangi sersem haydut…”

Birhan KESKİN

Continue reading

Share:

Bugünden tezi yok toplayıp hüzünlerimi koyacağım bir valizin içine…

Geçmişten kalan tüm izleri yok etmek adına bir de kilit vuracağım üstüne.

İznim olmadan kimse açmayacak / açamayacak…

-Ve de dokunamayacak yaralarımın üzerine…

Bir zamanlara aitti diyeceğim soranlara

Gözyaşım, ümidim / hasretim, beklediğim / hayallerim ve en çok da sevdiğim olacak içinde…

Unutacağım her şeyi ve herkesi.

Aldırmayacağım zamanın yüreğimde bıraktığı izlere...

Acıları bir kenara itip, gülümsemeleri mi toplayacağım yeniden.

Söylenmiş her şeyin üzerine bir çizik atacağım ardından…

Ve sonra, sonra mı…!

Yeniden başlayacağım yaşamaya.

Mehpare ÖĞÜT

2013

Continue reading

Share:

Yine yağmur yağıyor…

Hüzünlerime ne de çok yakışıyor…

Mehpare ÖĞÜT

Continue reading

Share:

Belki yaralar kapanır gün gelir de yeni sevdalara kavuştuğunda

Giden gider herşey biter belki

Ama yaşananlar unutulur mu söyle bana…

Nereye gidersen git

Taşıyacağın bir yürek daha olacak her zaman yüreğinin üzerinde

Değmese de tenin onunkine arayacak başka tenlerle birlikteliğinde.

Ağlamak yavan kalacak sözler sahte olacak

En büyük acıyı ise yaşayacaksın yalnız kaldığında

Ve günü geldiğinde varacaksın farkına…

Şimdi mevsim yaz ama değecek hüzün mevsimi senin de kapına.

Yapraklar gibi dökülmeye başlayacaksın her andığında

Ve ardından kapanacak yollar karın yağışıyla

Gitmek istesen de varamayacaksın ona…

Hüzün pusu kuracak senin de obana.

Ağlamak yavan kalacak sözler sahte olacak

En büyük acıyı ise yaşayacaksın yalnız kaldığında

Ve günü geldiğinde varacaksın farkına…

Mehpare ÖĞÜT
2013

Continue reading

Share:

Her günü bir umutla tüketmenin

Yanında olmayan birinin düşlerine sarılarak uyumanın

Ve kendi kendinle yaptığın iç hesaplaşmaların

Nereye varacağını bilmeden, sevebilir misin sevgili !

Sevebilir misin aradaki mesafelere aldırmadan görmediğin

…ve belki de hiç görme umudunun olmadığı birini…

Adını yüreğine yazıp başkalarına yer vermeden,

Belki de bir ömrü adamaya yemin ederek

Sevmeye söz verebilir misin sevgili !

Bekleyebilir misin belki bir gün diyerek…

…ve o bir günün hesabını verebilir misin hiç düşünmeden kendine…

Oysa ki ben her günümü, gönlümü sana adadım…

Seninle yatıp sensizlikle uyandığım her günü;

Kendime haram kıldım ey sevgili…

…ve aklıma düşen gözlerini her düşündüğümde;

Senin hayallerinde yüzer buldum kendimi.

Belki de seviyorum dediğim zamanlardan bile daha çok sevdim seni…

Sana ulaşamadığım her anın acısından olsa gerek,

Sensizlikle geçirilen her günü yas ilan edip,

Heybeme attığım yalnızlık tohumlarını ekiyorum gönlüme…

Belki bir gün diyerek geçirdiğim her günün ardından açıp da ellerimi semaya;

Seni istiyorum şu garip gönlüme !

Kimbilir dualarım kabul olurda düşersin cemre gibi yüreğime…

…ve seni yaşıyorum her anımda, her günümde…

Tohumların çiçek açtığı, güneşin ısıttığı ve nisan yağmurlarının mevsiminde;

Sen de açar mısın benim gönlümde !

Verir misin yüreğini, katar mısın benimkine !

Mehpare ÖĞÜT

2013    

Sensiz aldığım her nefes haram bana, bil istedim…

Continue reading

Share: