Hz Mevlana Mesnevide şöyle bir
hikaye anlatır. Huysuz adamın biri herkesin gelip geçtiği yol üzerine dikenli
çamlar diker.Yoldan geçenler her ne kadar bunları yoldan sök at deseler de o
bunların hiç birine kulak asmaz. O dikenli çalılar büyür. Yoldan geçen halkın
ayağına takılır. Perişan olurlar. Hal Valiye intikal eder. Vali adamı yanına
çağırır.
Dikenleri sökmesini emreder. O
da sökerim diye söz verir. Ama bugün yarin diye ertelemeye devam eder. Ne
sökmem der ne sökerim der. Bir gün Vali yanına çağırır. Verdiği sözde durmayan
adam emrimi hemen yap. Der. İkaz eder. Huysuz adam önümde uzun günler var nasıl
olsa sökerim der.
Vali adamı uyarır ama adam
sözden anlamaz. Dikenler kök salip büyümeye devam eder.
Mevlana burada şöyle der. Her
gün sen yarın bu işi görürüm diyorsun ama günler akıp geçtikçe o dikenler
dahada kuvvetleniyor. Onu sökecek de ihtiyarlıyor kuvvetten düşüyor. Sen de her
bir kötü huyunu bir diken bil o dikenler kaç keredir senin ayaklarına battı,
kaç kere oldu kötü huyun seni yaraladı çirkin huyun başkalarını da rahatsız
ettiğini bilmiyorsun. Sen şu dikeni gül fidanı haline getir gül fidanı ile onu
işle böylece sendeki dikenler gül fidanı haline gelsin. Eğer sende şerri
gidermek istersen ateşin gönlüne hakkın rahmet suyunu dök o zaman laleler ak
güller güzel kokulu çiçekler yetişir.
Kayıtlar
