iki gönül bir olunca...
yaşamak ne güzel
YAR etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
YAR etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Resim - Elena VİZERSKAYA
....
Biz de yaşarız azizim, Yaşamaya gelince, biz de yaşarız ama,
Olmuyor cebimizden kattığımızla eğlenmek, Gönlümüzden katalım, Varlıklı
kişileriz neşeden yana. Pazarımız hoş mu geçecek, şart değil Büyükada, Heybeli;
Çok bile gelir kayığı Hristo'nun; Sekiz arşın iki karış, Kız gibi Cibali
yapısı. Bir işaretimize bakar Çıkmazsa balığı alesta, Aylardan temmuz,
günlerden pazar; Yenikapı açıklarındayız... Bırakın Hasan geçsin küreğe,
Utandırmaz bu kollar sahibini. Kabarmaz bu avuçlar On ikisinden beri
nasırlıdır. Fazla külfet istemez, Bol sigaramız olsun, Köfte, ekmek, domates
yeter. Karımız, sevgilimiz yanımızda Başaltında şarap testisi... Dedik ya bugün
pazar Belki genç arkadaşı "İlk defa güneşe çıkardılar", İsteriz bütün
dostlar aramızda olsun; Kiminin Hanya'dan gelir selamı, Kiminin Konya'dan
Sandalımız geniş değil, ne çare, Gönlümüz kadar. Ne yapalım bol şarabımız var
ya, Onların sağlığına içecek; Gün ola harman ola!.. Anlarız biz de bu işlerden,
Elimiz değdi de okşamadık mı, Şu "pür hayal" saçları ? Kim istemez
"yâr"i uyutmasını "sine" de Batan güne karşı,
"Bâde" içmesini "Yâr eli"nden? Gözü kör olsun feleğin, Gelecekten
umudumuzu kesmedik, İçimiz öylesine ferah... Son kadehlere doğru sorsun, Sesi
en güzelimiz bizden: "Gam, keder ne imiş?" Yontulmamış sesimizle
cevabı hazır: "Geç azizim, geç''...
Rıfat ILGAZ
.jpg)
Konuş yüreğim! bir sen bir de ben varız bu akşam.
Söyle içindekileri, dökül, bileyim ben de.
Kaç kere atar bir kalp...!
Ya duran bir kalp çalışır mı hiç ardından
Yetmedi mi sence de bu yalnızlık
Tükenmedin mi bunca yılın sonrasında
Hala mı umut var
Hala mı beklediğin
Hala mı sevdiğin
Anlat, anlat ki bileyim ben de
Ortak olayım derdine bu akşam…
Konuş yüreğim
Hangi yangından sonra böyle oldun anlat bana
Kör mü olmuştu gözlerin de tutuldun bu aşk’a
Yaraların ne durumda
Yoksa kanıyor mu hala!
Kim bilir imkansızlığın içinde bir yalandı bu aşk’ta…
Söyle bana yüreğim söyle, çekinme, korkma!
Sevdim onu de, utanma…
İstersen haykır, ağla..
Yeter ki anlat bana, anlat da ortak olayım bu aşk’a…
……..
Madem merak ediyorsun geç otur karşıma..
Anlatayım merak ettiklerini bir bir sana…!
Ben, şu gördüğün ben var ya…
Belki de bu dünyada ki en yalnız kişiyim aşk’ta
Seviyorum diyenin bir sözüne kanıp da
Elini aşk’a bulayan bir budalayım bu dünyada…
Tükenmedim mi sanıyorsun, yanmadım mı, ağlamadım mı…
Tükendim de, yandım da, ağladım da
Ama bir de pişman mısın sor bana
Hadi sorsana!
Sana vereceğim tek cevap; pişman değilim asla!
Madem sordun söyleyeyim!
İlk yangınımdı benim hatırladığım ve en büyük yangınım
Yıllarımı elimden çalan
Evet kör olmuştum haklısın
Belki de istemeden..
Belki de beklemeden..
Belli ki sevdiğimden…
Dinlersen her akşam bahsederim sana ondan…
Ve ben öyle sevdim ki öyle yandım ki
Cehennemi yaşarken gördüm
Öldüm öldüm de dirildim onsuzlukta
Bak haykırıyorum evet yandım, evet ağladım
Hatta sevdim, hem de büyük sevdim.
Ve isteyerek buladım elimi bu aşk’a…
Ama bir de şimdi sor bana!
Seviyor musun hala!
Sana vereceğim tek yanıt
Hayır olacaktır unutma !!!!!
“Geçmişte kalan bir mazidir aşk’ta”
Mehpare ÖĞÜT
“Geçmişte kalan bir mazidir aşk’ta”
19 EYLÜL 2013
Ben kışları anlatırım, gözlerin baharları
Beyhude telaşlarımda kalır geçmiş
Ben yalnızlıkları susarım, sen eğdirirsin önünde sultanları
Sultanlar eğilince de bilesin, unutmazlar saltanatını
Güç bela düştüğüm yollarda kaldırırım önümden tüm
unutulanları
Ben senin bildiğin gemilerden değilim
Rüzgarında devrilirim de bir dalgalarında boğuşurken kendimi
bilirim
Issızlığım, çevremi kuşatsa da haykırıyorum denizi
İdam sehpasına giderken gocunmam ben, ölüm bir kar tanesi
Cellâdımsın diplere inmekten korkmam
Tarihim seni kovalamaktan örülü
Senin rengini başka bir renkle bozmam
Gözümde bir yaştır sonsuzluk evrenine dökülen
Binlerce yılın sürgünlük ıstırabını çıkarma benden
Hayatımı küçümseyen gözlerini uzak tut
Bir korkudur bakışların, müebbet zamanları tüketen
Bir gülün içimde devinen dikenisin, içimde yüzyılların
çilesi gömülü
Lügâtimde seni anlatmaya yer yok
Saçların rüzgarıma tâ ezelden asılı
Zindandan çıktı hüznüm, yeryüzünde bana ayrılacak bir
mutluluk kafesi yok
Müphem yolculuklardan artık çekil bana
Benim taşım, senin toprağına yazılı
Bir devran dönüyor başımda artık yeter
Bir servi olup göğe uzanıyor bıraktığın keder
Bir kül kaldırıyorsun ey içinde gülü barındıran
Tozumu bile kaldırdın, yollarımda ayaklarım tükendi
Ruhumda bir katılık yerleşti, boz bulanık ötelerden yani
senden kalan
Yenilgiler koydun geri dönülmez ülkeme
Hayallerim bir hülyanın karanlık kıyılarına vurdu
Ateşi elinde tutan bir adam dedi
Kuzeydir aradığın yer buzlar orayı terketti
Bezirganlara yerini sormak hercai bir çaba
Sadâkat, iflas eden hücrelerimi uyandırdı
Omzumda mevsimlerle yürüyorum,
Beni ne güneşler ve yağmurlar terketti
Önüme bakmıyorum gözlerim havada ebedi ufku arıyorum
Hep vardır bir gözü değen
Sahile vuran balıklar hududunu unutsa da
Tek O unutmaz
Esrârengiz ve yorgun kelimeleri ayağa kaldıran, ayân eden
Hasan TOMUK
Kayıtlar
