BİZ DİYE BİRŞEY YOK

Her gecenin sabahında bir ümitle uyanıyorum uykumdan,
Sen geleceksin diyerek geçiriyorum bir günü daha.
Ve ikimize ait hayaller kuruyorum bir kez daha,
Dönmeyeceğini bilerek kendi içimde yaşıyorum,
Hayallerimi ve ümitlerimi bir arada…

Apartmanda merdivenleri çıkan ayak sesleri duyduğumda,
Sen sanıp kapıya koşuyorum.
Uzun uzun bekliyorum zilin çalmasını,
Çalınmayacağını bile bile seni gelmiş varsayıp,
Kapıyı açıyorum…
Başkaları gelip geçiyor önümden,
Sen yoksun aralarında,
Yine bir hüzün kaplıyor yüreğimi,
Yine bir akşamı daha karşılıyorum sensiz,
Ne zamana kadar sürüp gidecek bu beklemeler bilmiyorum.
Ama ben seni bekleyerek ömrümü tüketiyorum..

Senin geldiğini varsayıp en sevdiğin yemekleri hazırlıyorum.
En çok kırmızı şarabı seversin biliyorum,
O yüzden masaya iki de kadeh koyuyorum.
Ben içmiyorum sevmediğim için ama, senin hatırına içer gibi yapıyorum.
Bazen bana uzun uzun bakarken yakalıyorum gözlerini,
Niye öyle bakıyorsun diye soruyorum ama yanıt alamıyorum.
Tek söylediğin seni seviyorum.

Yemek sonrası en çok sevdiğimiz şeyi yapıyoruz.
Pencerenin önündeki kırmızı kanepeye geçiyoruz.
Sen benim dizlerime yatıyorsun, ben senin saçlarını okşuyorum.
Ellerimi tutuyorsun sımsıkı, “beni bırakma” diyorsun usul usul.
Gözlerin yavaş yavaş kapanıyor havanın kararmasıyla birlikte.
Sana bakıyorum doya doya, o güzel aydınlık yüzüne.
Sen buradasın işte diyorum, burada, benim yanımda.
Niye gidesin ki ve ben seni niye bırakayım ki..
Ama kader dinlemiyor ne seni , ne de beni.
Bildiğini okuyor marifetmiş gibi..
Elinden geleni yapıyor ayırmak için bizi tıpkı diğer sevenler gibi.
Bir yaprak misali savruluyoruz sen bir yana, ben bir yana.
Ne olup bittiğini bile anlayamadan daha,
Değişiyor her şey hayatımızda,
Artık sen yoksun, ben yokum, aşkımız yok.
Hiç yaşanmamışçasına sanki
Sen başka, ben başka ellerde..
Biz diye bir şey yok…
Biz diye bir şey yok…


MEHPARE ÖĞÜT
2007