Adamın biri ilk defa gittiği küçük bir kasabada şaşkın şaşkın gezindikten sonra yol kenarında duran arabanın yanına sokulmuş ve içindeki arka koltukta tek başına oturan çocuğa:
- Buraların yabancısıyım. Parkın hemen yanıbaşındaki fırını arıyorum, çok yakın olduğunu söylediler demiş.
Çocuk arabanın penceresini iyice açtıktan sonra:
-ben de buraya ilk defa geliyorum.Ama yolun sağ tarafına gitmeniz gerekiyor sanırım demiş.
Adam da çocuğun yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez.
Çocuk: - Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz? diye gülümsemiş. Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten.
Adam: - İyi ama bunların parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malum?
Çocuk: -Tek bir ağaçtan bu kadar yoğun bir koku gelmez,üstelik;manolyalar da katılıyor onlara. Hem biraz derin nefes alırsanız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin de kokusunu duyacaksınız.
Adam gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonracebinden bir kağıt para çıkartıp teşekkür ederken farkına varmış çocuğun kör olduğunu.
Çocuk ise, konuşurken sözlerini bir anda yarıda kesmesinden anlamış, adamın kendisini farkettiğini.
Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken.
Çocuk: - Üç yıl önce bir kaza geçirmiştim. O kadar özledim ki görmeyi, demiş ve eklemiş - sizin gözleriniz sağlam değil mi?
Adam çocuğun tarif ettiği fırına yönelirken:
-Artık emin değilim, emin olduğum tek şey, benden iyi gördüğündür, demiş.
Sadece etrafımıza bakmakla mı yetiniyoruz yoksa gönül gözümüzle bakmaktan öte görmek için mi uğraşıyoruz?
.
Bakmaktan daha önemli görmek: bakılanı farketmek, hissedebilmek, eksikliği tamamlayabilmek...
- Buraların yabancısıyım. Parkın hemen yanıbaşındaki fırını arıyorum, çok yakın olduğunu söylediler demiş.
Çocuk arabanın penceresini iyice açtıktan sonra:
-ben de buraya ilk defa geliyorum.Ama yolun sağ tarafına gitmeniz gerekiyor sanırım demiş.
Adam da çocuğun yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez.
Çocuk: - Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz? diye gülümsemiş. Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten.
Adam: - İyi ama bunların parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malum?
Çocuk: -Tek bir ağaçtan bu kadar yoğun bir koku gelmez,üstelik;manolyalar da katılıyor onlara. Hem biraz derin nefes alırsanız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin de kokusunu duyacaksınız.
Adam gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonracebinden bir kağıt para çıkartıp teşekkür ederken farkına varmış çocuğun kör olduğunu.
Çocuk ise, konuşurken sözlerini bir anda yarıda kesmesinden anlamış, adamın kendisini farkettiğini.
Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken.
Çocuk: - Üç yıl önce bir kaza geçirmiştim. O kadar özledim ki görmeyi, demiş ve eklemiş - sizin gözleriniz sağlam değil mi?
Adam çocuğun tarif ettiği fırına yönelirken:
-Artık emin değilim, emin olduğum tek şey, benden iyi gördüğündür, demiş.
Sadece etrafımıza bakmakla mı yetiniyoruz yoksa gönül gözümüzle bakmaktan öte görmek için mi uğraşıyoruz?
.
Bakmaktan daha önemli görmek: bakılanı farketmek, hissedebilmek, eksikliği tamamlayabilmek...
Kayıtlar
0 Comments:
Yorum Gönder
Yorumunuz İçin Teşekkürler Ediyorum