Kırgın ve yaralı bir kalbin sahibiyim.
Ne sevebiliyorum ne de ümit edebiliyorum.
Ne vazgeçebiliyorum, ne de gel diyebiliyorum.
Anlamadığım / anlayamadığım bir duygunun içinde;
Öylesine yaşayıp gidiyorum..
Söylenmemiş ne kadar söz varsa bugüne kadar biriktirdiğim.
Hepsini kaldırıp atacağım bugünden tezi yok.
Bunca zaman çektiğim eziyet ve öfkeden;
Şimdi pişmanım hem de çok..
Kırgın bir kalp nasıl sevebilir bilmiyorum.
Hep bir şeylerden korkarak yaşıyorum.
Kimden hoşlansam ya da kime niyet etsem;
Hep seni düşünüyorum...
Ola ki sevmek isterse günün birinde yüreğim yeniden;
Ve açmak isterse yeni bir aşka yelken,
Belki de kim bilir kalbimin sahibini bulurum diyerek;
Hayaller kurmaya başlayabilirim yeniden…
Mehpare ÖĞÜT
2011
Kayıtlar
