HER SESSİZLİK AŞK DEMEKTİ…

Ölmekten daha kolay değildi ayrılıklar…

Göz göre açılan yollar.

Bir göz teması ile kurulan o ilk bakışmalar

Ve ardından bir rüzgarda savrulan aşklar…

Şimdi devrik cümlelerde yaşasın diye;

Altı çizili kelimeler eşliğinde

Aranır oldu o aşklar…

Bazen bir kitaptan alıntılanan sözler

Kimi zamansa bir film repliğinden hazır cümleler …

Kuytu köşelerde saklanan o masumiyetler.

Şimdilerde yorgun bir savaşçı gibi yürekler.

Hangi yol aşk’a çıkar deyip de peşinden koşmadık.

Ve kim bizi sever gibi yaptığında ona kanmadık.

Söylenen her sözü gerçek sanıp da hayaller mi kurmadık

Yoksa düştüğümüz hayallerden hala mı uyanamadık…

Aşk bir yanılgı mıydı yoksa gerçek miydi çözemedik hala.

Muallakta kalan tüm sorular gibiydi oysa…

Bazen heyecanlara gebe ve bazense büyük ayrılıklara.

Yaşamak yine de güzeldi çekilecek bir ıstırap olsa da sonunda…

Ve ne zaman ki sustu yürekler…

Aşk’ta susup çekildi köşesine.

Anlamadı kimse anlayamadılar nedenini…

Oysa ki her sessizlik bir aşk’ın eseriydi…

Her sessizlik aşk demekti…

Mehpare ÖĞÜT

2011