SEN SUS YÜREĞİM, KONUŞSUN KELİMELER...

Ne kadar çok yara almışım da unutmuşum zamanla… Yine de susmuşum, susmakta bulmuşum çareyi. Ağlamakta,  yanmakta… Gözlerim ne kadar yalan diye bağırsa da, inkar etmek bir o kadar da güç bana…

Kalmamış içimde ne bir heves, ne umut, ne istek ne de özlemeye dair bir şey… Her şeyden geçmişim, yaşamaktan, sevmekten yana. Umutlarımın yok olduğu günden beri hayalim kalmış yarım yamalak, kalemimin ucu kırık, yüreğim suskun, gözlerim ıslak

Biçare avare aşıklar gibi dolaşır durur olmuşum dikenli aşk yollarında ve yorulmuşum farkında olmasam da… Sevmek haram değildi elbet ama, yaralarım o kadar çoktu ki başka bir sevdanın yokluğunu kaldıramayacak, başka bir acıya katlanamayacak kadar…Ne öncesini ne de sonrasını düşünmek gelmiyordu içimden. Bekle diyordum kendime, neyi beklemem gerektiğini bilmeden. Bir gün diye başlayan tüm cümlelerim karışıp gidiyordu keşke’lere ve o keşke’ler hep gönül hanemde baş misafirdi gitmek bilmeyen ve yaralarıma ortak olmaya çalışan…

Şimdi suskunum..Hala suskunum. Konuşmaktan ölesiye yorulmuşum, durgunum. Vazgeçtiğim sevdaların peşinden koşmaktan yorulmuşum. Gözlerim eskisi gibi dalmıyor uzaklara, beklemiyorum artık yoldan gelecek birisini de. Dedim ya yorulmuşum yalan sevdalara tutulmaktan, beklemekten, ağlamaktan. O yüzden artık kalbime çekiyorum kepenkleri bir daha açmamak üzere…

Yüreğim Kapalıdır; İzinsiz Giremez Kimse….

@ Mehpare ÖĞÜT - 2012