Sert huylu bir adam, yolun kenarına dikenler ekti.
Dikenler büyüyüp çoğalınca yoldan geçenleri rahatsız
etmeye başladı. Yoksulların ayaklarını kanatıyor,
giysilerini yırtıyordu. Yoldan geçenler:
“Bu dikenleri sök, insanları rahatsız etmesin,” demeye
başladılar.
Ama adam bunlara aldırmıyordu. Bir gün Allah’ın bir
ermişi ona:
“Kesinlikle bu dikenleri sök!” dedi.
Adam yanıt verdi:
“Elbet bir gün sökerim.”
Adam dikenleri sökme işini “yarın”, “yarın” diyerek
erteledikçe, dikenler büyüyüp çoğalıyordu.
Ermiş, adama:
“Ey verdiği sözünde durmayan adam, sök şu dikenleri
artık,” dedi.
Adam:
“Bugün işim çok; bugün olmazsa yarın... bir gün
kesinlikle sökeceğim...” dedi.
Allah’ın ermişi, bunun üzerine şu sözleri söyledi:
“Sen, hep yarın diyerek bu işi erteliyorsun, ama şunu bil
ki her geçen gün o dikenler büyüyüp güçleniyor;
dikenleri sökecek olan sense, gücünü kaybediyorsun.
Dikenler gün geçtikçe çoğalıp gençleşiyor, sense
yaşlanıyorsun.”
Mesnevî, Mevlânâ
Kayıtlar
