İnsanın yaralarını sarması, geçmişi yaşanmamış farz etmesi hayli zaman alıyor.
Eksilenlerle kalanları karşılaştırdığında, kalanların sayısının az olmasına rağmen aslında en vefalı olanların kalanlar olduğuna hak veriyor.
Ve onlara sımsıkı sarılarak unutmak, geçmişe sünger çekmek, yarınlara umutla bakmak, güneşe gözlerini kısmadan bakabilmeyi, yağmurlar altında ıslanmaktan korkmadan haykırırcasına şarkı söylemeyi istiyor tekrardan.
Tekrardan yaşamamak adına ise aynı şeyleri ayağını sağlam basıp almamak için yeni yaralar, temkinli adımlarla yürüyor yollarda.
Bir çakıl taşının bile ayağına değmemesini umarak.
Bir zamanlar kurduğu düşlerin gerçekleşmemiş olması üzse de her ne kadar, başka düşler kurmayı yeğliyor yeniden.
Tüm cesaretini toplayıp devam etmek kaldığı yerden.
Ama hep güvende olduğunu bilerek…
Güvenle bakmak istiyor yarınlara…
◕ Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL◕
Kayıtlar
