YÜREK YANGINLARI

Ansızın bir duman yükselir gülüm,
Bu ruhsuz kentin ufuklarında...
Ve.. Yangınlarda gönüller...
Kavrulan bedenindir, kıs ikindilerinde..
Ve.. Bin yalana adanmıs taptaze yürekler...
Agıtlarım SANA’dır.. ZAMÂNA’dır,
Ve.. SENDEKI BANA’dır, gülüm!..
Bir bir boyun büker fidanlarım,
Dallar tomurcuklanmaz, çiçeklenmez baharlar..
Ve.. Meyve vermez artık agaçlar..
Bu hasat mevsimidir gülüm!..
Ve.. Biçilen yüreklerdir,
Aysız gecelerde,
Hiç ekilmemis topraklardan...
Ah!.. Yine yangınlarda yüregim!..
Ah!.. Bu Aysız geceler!..
Bu bereketsiz toprak, bu ruhsuz sehir!..
Gülleri hep kokusuz, kokuları gülsüz sehir!..
Ah! O, insanları nursuz sehir!..
Biliyorum yangınlarda yüregin!...
Agıtlarım ZAMÂN’adır gülüm, feryatlarım SANA..
Ve isyânım: SENDEKI BANA’dır..
Bilirsin: Bas egmissem, bu yalnızca RAHMAN’adır..
Ve.. Sikâyetlerim, asla O’ndan degil, ONA’dır..
Yemin olsun ki, ZAMÂN’a, SANA ve SENDEKI BANA,
Ve.. ilk basta YARADAN’a..
Yemin olsun ki, Va’dedilen, elbet olacak gülüm!..
Iste o gün: Ebâbil Kusları’nın kanatlarında YÜREKLERINIZ,
Sehri teslim alacak, Ebrehe’nin Ordusu’ndan..
Sehri ve zamâni..
Ve.. Özbenliklerini, nefsin sultasından..
Ve bitecek yangınlar gülüm!..
Bitecek ve atesler gül bahçesine dönecek...
Iste O GÜN, Ben olamasam da SENDE,
Bil ki.. Sükürlerim RAHMANA’dır..
Ve bu seslenisim, SANA ve SENDEKI BANA ve ZAMÂNADIR..

Sezai KARAKOÇ