Aslında yoktuk biz
Hiç olmamıştık zaten bu dünyada
insan demişlerdi adımıza
gerisi yalandı nasıl olsa...
Bir kalp vermişlerdi elimize
kiminde hüzün, kiminde neşe
yaşarken bile bilinmedi kıymetimiz
öldükten sonra ise silinecekti her şeyimiz...
Ne gelmişiz ne de gitmişiz olacaktı bir diğer adımız
anlatamadan halimizi unutulup gidecektik
silinecektik yeryüzünden...
Bir karış toprağa sığınıp
karışacaktık küllerin arasından bilinmezliğe
çaresizlik ne zor şeydi aslında
ölüp gitmek, gidip dönememek
kalakaldığın bir bilinmezliğin ortasında
anan yok, baban yok, kardeş yok, eşin-dostun yok
yok oğlum yok
yalnızlığın dibine vurduğu yerdesin işte
sessizliğin hüküm sürdüğü dipsiz kuyularda
kapkaranlık bir odada
kurtarılmayı beklemek boşuna..
boşuna kardeşim yaşamak bile boşuna.
Geldim gördüm gittim diyeceksin sonunda
gözün bile görmeyecek, görmeyi bile istemeyeceksin
giderken sarılıp yalnızlığına
ölüm demişler adına
kendi soğuk
adı soğuk
bir hiç'lik ki sorma
arayan yok
soran yok
gören yok
kimliğin bile geçersiz kalacak
adın bile unutulacak
arada ki bakarlarsa birkaç fotoğrafdan seni anacaklar
birkaç saniyeliğine ağlayacaklar
sonrası mı, sonrası boş işte usta..
garip gelmişsin garip gideceksin bu dünyadan
elin boş
kalbin boş
Bomboş....
Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL
