SANATÇI OLMAYI BİRİLERİNE YALAKA OLMAKLA KARIŞTIRANLAR İÇİN
MİNİK BİR HİKAYE
Seksenli yıllar, Berlin Olimpiyat Stadyumu...
Alman gençler doldurmuş stadı.
Çünkü 20. yüzyılın en önemli filozof-sanatçılarından Frank
Zappa konser verecek.
Ama bir sorun var: konser saati gelmiş olmasına rağmen
sanatçı ortada yok.
Yarım saat, bir saat geçiyor, yok yok yok...
Tam iki saat sonra teşrif ediyor nihayet ağır adımlarla
sahneye ...
Çıkıyor, mikrofonun önünde durup seyirciye bakıyor.
Sonra eliyle bir Nazi selamı çakıveriyor birden:
"Heil Hitler!"
Stadyumda ölüm sessizliği... Berlinliler şaşkın... Yavaş
yavaş bir homurtu yükselmeye başlıyor.
Sahnedeki adamsa hiç oralı değil.
Tekrar çakıyor Nazi selamını.
"Heil Hitler!"
Seyircilerin küçük bir kısmı, aynı şekilde bağırarak cevap
veriyor ona.
Ama sanatçı hala memnuniyetsiz.
Daha sert bir Nazi selamı veriyor ve bağırıyor avazı çıktığı
kadar:
"Heil Hitler!"
Bu sefer seyirci hazırlıklı... Stadyumun yarıya yakını
sahnedeki adamın söylediği şeyi bir ağızdan tekrarlıyor.
Ne var ki tatmin olmuyor Frank Zappa...
Karşısındaki binlerce kişiye ters ters baktıktan sonra yine
veriyor o selamı, yine bağırıyor.
"Heil Hitler!"
Kitle artık ne yapması gerektiğini anlamış durumda. bir
ağızdan;
"Heil Hitler!" diye cevap veriyorlar,
bütün stadyumu inleterek...
Bir sessizlik oluyor.
Kısa ama gergin bir sessizlik.
Frank Zappa'nın sözleri bozuyor sessizliği:
"Ey Almanlar, gördüğüm kadarıyla siz hala
akıllanmamışsınız.
Yok size konser monser!"
Dönüyor arkasını ve çekip gidiyor sahneden....
Kayıtlar
