Sustum , susmayı yeğledim tüm gece.
Oysa, elini uzatsaydın bana gecenin sessizliğinde,
Giderdim ardın sıra seninle..
Sessizlikte kaybolup, çoğalmak isterdim seninle.
Ne güzel olurdu, eğer ki sen konuşsaydın benimle,
Dökseydin içini, söyleseydin sevdiğini,
Ben de susmazdım böyle..
Böyle derinlere dalıp da,
Açılmazdım kendi yalnızlığımda uzaklara,
Seni de alırdım yanıma,
Birlikte çıkardık tüm yolculuklara.
Tüm sabahları birlikte ağırlayıp odamızda,
“Günaydın” derdik tüm güzelliklere…
Ama sen konuşmadın, her zaman ki gibi sessizdin,
Sessizliğinde boğuldun tüm gece, hiçbir şey söylemedin.
Hiçbir şey demeden çekip de gittin,
Bıraktın beni yarını olmayan bir akşamda.
Böyle olmamalıydı, zaman durmamalıydı.
Ama durdu ve her şey bitti işte.
Sen gittin ve ben alıştım nasıl olduysa sensizliğe.
Şimdi sıradan birisin, yoldan geçen herhangi biri gibi,
Yabancısın bana,
Hiç tanışmamış gibi,
Elsin bana…
Mehpare ÖĞÜT
2010
Kayıtlar
0 Comments:
Yorum Gönder