Gidişler hep hüzünlü olmuştur,
O yüzden veda sahnelerini sevmeyişim..
Oysa ki sevdiğindi giden,
Yolcu etmek gerekiyordu giderken,
Ardından yaşlı gözlerle bakarken,
Su döküp yolun açık olsun demekti,
Ve dönmeyeceğini bile bile
Güle güle git, güle güle gel derken…
Tozlu raflardan alıp okumaktı ayrılık şiirlerini
Bir taraftan ağlarken, diğer taraftan ümitti adı
Görmediğin ve gitmediğin bir ülkenin
Yıldızlı şehirlerinde yaşamaktı aşkı.
Kim bilir belki de okuduğun bir romanın
Sayfaları arasında gizlenmişti.
Ve her açışta yaprakları
Dile gelip de her cümlede yaşamaktı aşk’ı…
Bazen de izin vermekti gidene,
Düşünmekti belki de haklıydı diye
Kurduğun hayalleri başka bahara erteleyip,
Kalbinin kapılarına kepenk çekmekti
Ve kısa bir süreliğine de olsa
Evde yokum demekti…
O yüzden sevmem ben veda sahnelerini.
Alışkın olsam da nafile
Kabul etmez yüreğim.
Her gidenin yerine yenisi gelir dense de
Her gelen doldurabilir mi ki gidenin yerini..
Ve ben gitmem bu yüzden gidenin ardından
Gidersem bilirim yıkılacağımı
Elleri üşüyen bir çocuk gibi
Yalın ayak hasret kalacağım düşleri
Ve o yüzdendir ki sevmeyişim veda sahnelerini…
Mehpare ÖĞÜT
2010
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz İçin Teşekkürler Ediyorum