Ağlamak ne kadar kolay iş aslında !
Herkese ve her şeye ağlayabilir insanoğlu aslında.
Bazen bir terk ediliş ardında,
Bazen yeni doğan bir bebeğe,
Bazen kaybettiklerine,
Ve bazen de yalnızlığına…
Ben en çok babam için ağladım bu dünyada.
Her gece rüyalarımda görmek umuduyla yattığım yatağımda,
Ve onu gördüğüm her uykunun sabahında;
Gözlerim ağlamaktan şişercesine “Babam” dedim yana yana…
Ben en çok babam için ağladım bu dünyada.
Hala alışamadım yokluğuna..
Alışmaksa ne kadar uzak bir kelime bana.
Onsuz geçen her günümde,
Kaybettiğim mutluluğumdan bir parça,
Fotoğraflarda yaşayacak olan anılarla,
Zikrederek günün yirmi dört saati adını da,
Yorulmayacağım onu sevmekten hiçbir vakit, asla !..
Ben en çok babam için ağladım bu dünyada…
Ve ben en çok babamı sevdim bu dünyada !...
Mehpare ÖĞÜT
2011
Kayıtlar
