BEN EN ÇOK BABAM İÇİN AĞLADIM BU DÜNYADA. - Ş A İ R A N E
“Biliyorsun ben hangi şehirdeysem Yalnızlığın başkenti orası.” – Cemal Süreya “Yaşamak değil, Beni bu telaş öldürecek…” – Özdemir Asaf “Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya.” – Gülten Akın “Cıvıl cıvıldı gözleri Yeni dağılmış bir ilkokul gibi.” – Can Yücel “Duyguluysan işin zor, Yaşamda yeniksindir.” – Özdemir Asaf “İçim hem kimsesizdi hem kalabalık.” – Edip Cansever “Hüznümle vedalaşmayı bana öğretmediler.” – Gülten Akın “Dönmeyeceğimiz bir yer beğen, Başka türlüsü güç.” – Turgut Uyar “Vasiyetimdir: Dalgınlığınıza gelmek istiyorum Ve kaybolmak o dalgınlıkta.” – Didem Madak “İçime gene Yolculuk mu düştü, nedir?” – Orhan Veli “uçurumlar var uçurumlar diyorum ben insanla insan arasında kendiyle kendi arasında.” – Nilgün Marmara “Sen ki saçından tırnağına kadar Bir hürriyete bedelsin.” – Turgut Uyar “Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz.” – Edip Cansever “Bütün renkler aynı hızda kirleniyordu, Birinciliği beyaza verdiler.” – Özdemir Asaf

Bu Blogda Ara

15 Ocak 2011

BEN EN ÇOK BABAM İÇİN AĞLADIM BU DÜNYADA.



Ağlamak ne kadar kolay iş aslında !
Herkese ve her şeye ağlayabilir insanoğlu aslında.
Bazen bir terk ediliş ardında,
Bazen yeni doğan bir bebeğe,
Bazen kaybettiklerine,
Ve bazen de yalnızlığına…
Ben en çok babam için ağladım bu dünyada.
Her gece rüyalarımda görmek umuduyla yattığım yatağımda,
Ve onu gördüğüm her uykunun sabahında;
Gözlerim ağlamaktan şişercesine “Babam” dedim yana yana…
Ben en çok babam için ağladım bu dünyada.
Hala alışamadım yokluğuna..
Alışmaksa ne kadar uzak bir kelime bana.
Onsuz geçen her günümde,
Kaybettiğim mutluluğumdan bir parça,
Fotoğraflarda yaşayacak olan anılarla,
Zikrederek günün yirmi dört saati adını da,
Yorulmayacağım onu sevmekten hiçbir vakit, asla !..
Ben en çok babam için ağladım bu dünyada…
Ve ben en çok babamı sevdim bu dünyada !...


Mehpare ÖĞÜT
 2011