SEN BENİM…


Sana baktığımda bozuluyor tüm ezberim,
Başka alemlerde yolculuğa çıkıyor yüreğim.
Gözlerim / gözlerinin mahkumu oluyor,
Dudaklarım / dudaklarına pusu kuruyor.
Senin olmadığın bu şehirde,
Bildiğim tüm aşk şarkılarını sana adıyorum,
Yüreğimden yüreğine yollar var sevgili,
Yüreğim bir tek sana meyilli…
Ne zamandı en son sana yazdığım şiir,
Ve hangi arada düşmüştün de yüreğime böylesine sevmiştim.
Hatta hiç görmediğim ama hayalimdeki gibi miydin.
Ve dalgalar vurdukça yüreğimin kıyılarına,
Ilık bir meltem gibi değiyordun gözlerimin ucuna…
Sus’lara karışmıştı sana değen tüm sözler,
Ağlamaklıydı tüm gülüşler.
Ne zaman ki dokunsa senden yana kurulan cümleler,
Lal’den öte her yerde cismin çıkıyordu karşıma…
Ve cam kenarında, yüreğine kesilmiş bir biletle çıktım yola.
Çıktığım yollarda sana kavuşurum umuduyla.
Üşüyen yüreğimdi yokluğunda,
Yokluğuma varlık olasın diye sana,
Bir sen büyüttüm içimde bunca zamandır,
Bunca zamandır bekliyorsam değildir boşuna…
Özlemekse özlemlerin en büyüğü hiç sorma
Ve hatta lafını bile etme bana.
Meydan okurcasına yüklüyüm sana
Ve tuhaf gelecek belki ama,
Senden kaç şiir doğurdum yokluğunda….
Hepsinin adını sevgi koydum senden olma diye.
Ve senin üstüne kayıtlıydı hepsi de..
Gün olurda gelirsin diye
Hiç kötülemedim bir gün dahi olsun seni de…
Çünkü sen benim;
Hayalim / özlediğimsin / beklediğim ve de en çok Sevdiğimsin…


Mehpare ÖĞÜT
2011