BEKLEMEK…

Beklemek zordur çoğu zaman… İnsan ister ki sevdiğinden ayrı geçmesin tek bir an. Nereye baksa onun hayali karşılar, hüzünler peşin sıra gölgeler eşliğinde koşturur durur ortalıkta. Alınmışsa daha önceleri yürekten bir yara, ister ki kapatacak birileri girsin hayatına ve geçmişe dair izler silinsin bir anda.

Beklemek zordur sevdayı tadan yürekler adına… Ne "zaman" geçmek bilir, ne "yürek" sevmeyi terk edebilir. Sevmek ki beklemenin sanki eşidir…

Beklersin… Kimi zaman ümitlerin biter, kimi zaman da hayata küsersin…Ama her defasında yine o sevdaya gerisin geriye dönersin. Bir şeyler durdurur seni ondan vazgeçemezsin. Kader mi dersin ne dersin bilemezsin, ama yazılmışsan ona ve inanırsan buna beklemeye devam edersin.

Beklersin… Her yolculukta olduğu kadar ve kesilen biletler vardır her yüreğe ulaşacak… Zamanı geldiğinde “Hoş geldin” diyen birileri vardır elbet kapıyı açacak. O birilerini beklersin hep, yollarını gözlersin, bir gün diye başlayan sözler edersin, özlersin de özlersin…

Bitip tükenmek bilmeyen bu özlemler içinde yaşamaya devam edersin…

Sevmek için çıktıysan bir yola beklemeyi de almalısındır göze. Sanıyor musun ki sevdanın yolları taşsız ve dikensiz. Elbet yaraların olacak ve kanayacak bir yerlerin ama sabretmeyi öğreneceksin bu bekleyişlerde. Zamanla değil ama kendinle yarışa gireceksin seçtiysen özlemeyi de.

Kalbin kırılacak yeri geldiğinde tuzla buz misali.

Yine de direneceksin seven yüreğinle…

Ve bir gün sen kazanacaksın…

Sabretmeyi öğrenerek ve seven yüreğinle…

Beklediğime değdi diyeceksin ve işte bunu söylediğin an anlayacaksın;

Aslında beklemenin ne kadar da güzel olduğunu…

Mehpare ÖĞÜT

2011