KADER…

Zamanmış elindekileri alıp götüren ve kadermiş sevenleri birleştiren…

Yazılmışsan bir kere ve düş’müşsen bir yüreğe.

Nafiledir tüm çırpınışlar kaçış yok hiçbir yere…

Dünyanın öbür ucunda da olsan

Kaderin tutar bir gün elinden

Ve götürür asıl ait olduğun yere…

Ne dersen de boş,

İstersen defalarca söyle istemiyorum diye…

Girsen de köstebek deliğine.

Varsa çekeceğin

Ya da kim bilir göreceğin;

Hayır mıdır yoksa şer midir diye düşünürken,

İçsen de kızılcık şerbetinden nafile…

Nafiledir bu kaçışlar.

Eninde sonunda ait olacaksın günün birinde / birine.

Anlayacağın kaçışın yok hiçbir yere…

Adına kader mi dersin yoksa başka şey mi

Ne söylersen söyle,

Yazılmış olanı yaşamaksa sana düşen…

Rolünü güzel oyna en azından ki az hasarla çıkasın düzlüğe…

Mehpare ÖĞÜT

 2011