"AŞK" GEÇERKEN SEVGİYİ....

Umutsuz / mutsuz ve bir o kadar da yalnız…

Düşümden uzaklaştırdığım ama kalbimden aralayamadığım

Sevdamın son altın çağında yaşadığım ama yaşatamadığım…

Gözümün nuruna saklayıp da gün ışığına çıkaramadığım

Bir aşk ki sevgilim, geçiyor sensizken aşk’ı sevgi;

Kıyametler kopuyor sanki…

Bilmem ki hangi vakitte aramalıyım seni.

Sabahın o en hafif melteminde mi

Öğlenin en vazgeçilmez saatinde mi

Yoksa haram saydığım bir gece vakti mi;

Söylesene sevgilim şimdi vakitlerden hangisi…

Belki de bir şiirdesindir okumaya henüz başlamadığım

Ya da hiç bilmediğim bir coğrafyada !

Yoksa kaşla göz arasında ki mesafe kadar mıdır yakınlığımız

Bilmem ki sevgilim bu yolun sonu varır mı sana !...

Bir gün düşer misin yollarıma

Ve çalar mısın kapımı hiç beklemediğim bir anda.

Bir hediye değildir senden beklediğim

Sadece kendini getirir misin bana !

Sensizlikle geçen mevsimler kovalarken birbirini

Bak yine karakış önümüz üşüyorum şimdi.

Ola ki özlediğin bir vakitte duymak istersen sesimi

Bir alo demen bile yeter, konuşmasan dahi.

Ve gelişinle fısıldayacak olan sarmaşıklar

Gidilecekse birlikte aşılacak daha nice yollar var.

Hüzünden dönen yüzüm

Söylenemeyen sözüm

Aynada ki yüzüm

Ve yine de sen diyen gönlüm

Anlayacağın benim hala umudum var…

Ve geçiyor zaman sensizlikle…

Aşk sevgiyi geçerken bende,

Söylesene sende ki aşk vaz mı geçiyor sevgili…

Mehpare ÖĞÜT

2011