K/ADINIM...

K/adınım

Alazlı bir yangındın, uzak şehirlerde savrulan.

Kıvılcımların düş/tü ıssız sensizliklerle koynuma k/adınım.

Bir vurgundum, gümüş saplı hançerinin kabzasında.

Sızılarıyla gezerken lâl bir düşü bekleyen,

Günahsız,uslanmaz bir kız çocuğuydun.

Kanayan dizlerinle düştüğün yerlerden kalktıkça,

Kanayan yar/anla bana koştun k/adınım.

Üzüm rengi gözlerine oyalar işlerken yüreğim nakış nakış,

Sen k/adınım,usanmadım beklemekten savrulurken.

Adressiz bir sesin üşüyen tınılarını aramaktan,

Üşüdükçe bir hayalin saklı zemherisinde,

Donardı kanatların deli kasırgalarında.

Böyle sessizce kapanır mı aşk perdem, k/adınım

Binbir gece masalları önsözü bile daha yazılmayan,

Yanağımda, tuzu kalmış mavi düşlerin.

Sol yanımı sızlatırken bıçak kesiği,

Yeminler ettim ayrılık yok diye.

Adını yıldızlara ezberletirken avaz avaz, k/adınım

Parmak uçlarının yangınını koklamış diye,

Avuçlarımdan öptüm karartma gecelerin zifirisinde.

Müebbet yürek mahkumuyum gözlerinin hapsinde.

İbrahimi yangınlarda eriyor düşlerim, k/adınım.

Bir ses,bir nefes gönder bahar yeliyle soluklarıma!

Sen diye okşuyorum yetim,öksüz çiçekler avuçlarımda.

Kerem'e miras bıraktığım küllerimi savurdum.

Hüzne gark olmuş tümcelerim yokluğunda, k/adınım.

Hangi hücreme dokunsam sen,

Ahh,nasıl çırpındığımı bir görsen!

Griye boyanmış gecelerim adını sayıklar k/adınım.

Pusu kurmuş cellatlar,sana dair ne varsa heybemde.

Sakın üzülme sen!

Hicran mermileri vurdukça,

Bütün yollara dinamitler döşense de sana çıkıyor, k/adınım.

Sen şimdi bahar kokulu saçlarını tararken,

Sakın eğme başını,bak ayine_i endâma!

Gözlerimin çocuksu parlaklığı orda k/adınım.

Lime lime olsa da bu ten yine üzülme!

Sen zaten tende değildin ki k/adınım.

Ruhuma miras bırakıldın Rabbimden.

Şiir : Necat USLU

Yorum : Kadir OĞUL