SEKİZ DAKİKA

Hikayede anlatılan efsaneye göre bir kadın, bir gün kucağındaki çocuğu ile birlikte bir mağaranın önünden geçerken içeriden gelen bir ses duyar. Bu ses ona: “içeri gir ve ne istersen al, ama en önemli olanı sakın unutma.”

Ayrıca; sen çıktıktan sonra kapının bir daha asla açılmayacağını da dikkate almalısın. Ancak bu fırsatı kaçırma, ama yine de en önemli şeyi asla unutma” diyordu.

Kadın mağaraya girer ve büyük bir servetle karşılaşır. Masanın üzerindeki altın ve mücevherleri görünce şaşkına döner ve çocuğunu yere bırakarak hemen büyük bir hırsla masanın üzerindekileri toplamaya başlar.

Bu sırada o esrarengiz ses yine duyulur: “yalnız sekiz dakikan var” demektedir.

Sekiz dakika çabuk geçer, kadın toplamış olduğu kıymetli taşlar ve altınlarla birlikte mağaranın dışına koşar ve kapı kendiliğinden kapanır. Bu sırada çocuğunu içerde unutmuş olduğunun farkına varır, ama kapı bir daha açılmamak üzere kapanmış bulunmaktadır. Zenginlik uzun sürmez, ama ümitsizlik hep yaşar.

Aynı şey çoğu zaman bizim başımıza da gelir. Bu dünyada yaklaşık 80 yıllık ömrümüz varsa ve bir ses daima bize: “Sakın en önemli şeyi unutma!” der gibidir.

Önemli olanlar maneviyat, manevi değerler, inançlar, aile, dostlar, hayat ve dikkatli olmaktır. Ancak kazanç hırsı, zenginlik, maddi şeyler bizi öylesine büyüler ki, çoğu zaman en önemli şeyleri bir köşede bırakırız. Böylece zamanımızı bu tür şeylerle tüketir ve en önemli olan şeyi

“Ruhun hazinesini” bir köşede unuturuz.

Asla aklımızdan çıkarmamamız gerekir ki bu dünya hayatı çok çabuk geçer ve ölüm beklenmedik bir zamanda kapımızı çalar. Hayatın kapısı bizim için ebediyen kapanmış olacağından son pişmanlık fayda vermez. Sevgi, barış, alçak gönüllülük, samimiyet, çocukların saflığı, şefkati ve masumiyetini unutmamalı.

Lütfen her saniye, yaşamın her anında, sorunlarla karşılaştığınızda dahi hep mutlu olunuz.

Hayat bir tanedir, ondan ayrıldığında pişmanlık duymaman, esef etmemen için ondan istifade et, onu koru ve onu sev.