SEVGİLİ DAYICIĞIM :-(

Ölüm uzak dursun bizden……………Lütfen Allah’ım ! Sevdiklerimi alma elimden…

Hayatta her şeyin çaresi var, bir tek ölümün çaresi yokmuş…Nedense bunun farkına hep birilerini kaybettikten sonra varıyor insan. Ne büyük bir hata, ne kadar büyük bir yanılgı oysa. Hiç beklemediğiniz bir anda postacının kapıyı çalması ve mektubunuz var demesi gibi bir şey ölüm. Ne zaman nasıl geleceği ise hepimiz için bir bilinmezlik deryası. Yüreğim yangın yeri diyordu ya bir şiirde. Yüreğim aynen de bahsedildiği gibi yangın yeri şu an. Çünkü postacı çaldı bir kez daha kapımızı. Henüz babamın acısına alışmaya yeni yeni başlamışken şimdi de canım dayıcığım girdi araya. Bazen bunun bir şaka olduğunu ve dayımın bize bir oyun yaptığını düşünsem yararı olur mu diye düşünüyorum içimden! Bilmiyorum… Bildiğim tek gerçek ise canım dayımın artık olmadığı, bizlerle olamayacağı gerçeği…Seni öylesine çok seviyordum ki, hayatım boyunca senden öğrendiğim öylesine güzel şeyler oldu ki…Her şeyden önce kitap okumayı sen öğrettin bana. Her yaz tatilinde bir torba kitabı verirken elime, bunları bir sonraki gelişime kadar okuyup bitireceksin ve tekrar yenilerini vereceğim derdin bana. Ardından senin öğrenme merakın ve öğrendiklerini de etrafında ki herkesle paylaşma isteğin. Her konuda söyleyecek bir sözün; her söylediğinde de bir mana, bir gerçeklik payı mutlaka olurdu. Senin yüreğinin güzelliği ise yüzüne öylesine yansımıştı ki… Seni herkes çok sevdi, saydı. Sevmeyenler ise seni anlamaktan ziyade kendilerini bile anlamaktan yoksun olanlardı.

Şimdi bir kolumuz daha kırıldı. Nasıl uçarız ki bundan sonra. Bilirsin kanadı kırık kuşlar uçamazlar hiçbir zaman. Zaten yarım kalan bir yürek vardı, şimdi diğer yarısı da gitti seninle birlikte, ne yapacağız bundan sonra söylesene.

Canım dayıcığım, oysa ki daha çok erkendi, yakışmadı sana ölüm… Görecek çok günlerin varken nasıl da alıp gittin başını böylesine habersiz, böylesine aniden, anlamı yok bundan sonra söylenecek hiçbir sözün…Gözlerimiz hep seni arayacak, kulağımız hep telefonda aramanı bekleyecek. Ama bileceğiz ki artık ne görecek ne de duyabileceğiz bundan sonra seni. Sözün bittiği yer burası olsa gerek…

Söz bitti, sen gittin, zaman durdu, saatler tükendi gidişinle birlikte….

Ölüm yakışmadı sana, yakıştıramadık hiçbirimiz.

Bundan sonra sen de karıştın edeceğimiz her duaya.

Bundan sonra seni de anacağız rahmetle ardından.

Bildiğin doğrulardan ödün vermeden yoluna devam eden koca yürekli dayıcığım…

Mekanın Cennet, Toprağın Bol, Kabrin Nurlarla Dolsun !

Seni çok sevdim / sevmeye de devam edeceğim…

Seni çok özleyeceğim…

Tıpkı ben gibi ailemde ki herkes de senin yasını tutmakta…

Herkes seni çok seviyor, sevmeye devam edecek…

Ve benim gibi herkes seni sevgiyle, gülen yüzünle, güzel yüreğinle anacak her gün…

Işıklar içinde yat sevgili dayıcığım….Seni hiç unutmayacağım / unutmayacağız….

Yeğenin Mehpare ÖĞÜT