NE ÇEKTİK BE VASFİYE TEYZE!..

Yalan Dünya dizisinde herkesin sevgilisi oluveren Vasfiye Teyze, bam telimize dokundu adeta…”Ne çektin be!..Ne yapacan mecbuuur!..” sözleri ile Vasfiye Teyze yaşamımızdaki ortak derdi dile getirdi…Her yere her şeye uygulanır oldu bu sözler…Sloganlaştı…Nedeni çok basit…Evet, hepimiz çok çektik…Çekmeye de devam ediyoruz…En zengin aileler de bile aile reisinin, neler çektim ben bu serveti oluştururken, yakınmasını duyarsınız…Fakir ailelerin ise her ferdi her zaman dik durmak zorundadır…Bir mücadeledir yaşam…Hepimiz yaşarız bu mücadeleyi…Çırpınırız yaşama tutunabilmek için…Biliriz ki tutunamazsak yaşama, ayakta duramayız…Sendeler, yıkılırız…

Çok çektik gerçekten…Kimimiz bir çorbaya bile muhtaç olduk zaman zaman…Annem anlatır bana… Evlendikten bir süre sonra ayrı eve çıkmak zorunda kalmışlar…Hiç eşyaları yokmuş yeni evlerinde…İlk gün yiyecekleri bile olmamış…Bir komşu fark etmiş garipliklerini…Kapılarını çalmış…Tepsi içinde iki kase çorba ve ekmek vermiş annemle babama…Hiç unutmam o günü ve o anı der annem…”O çorba uğurlu geldi bize…Ertesi gün, babanın maaşının artmasına neden olan yeni ek gelir imkanı doğdu ve o sayede toparladık kendimizi…Ve sıkıntı yaşasak da çoğu zaman, bugünlere geldik…Sizleri yetiştirdik ve yaşama tutunmanızı sağladık çok şükür…” Doğru, yaşama tutunduk…Ama biz de çektik sıkıntılar…Eşimle kenetlendik ve atlattık…Hâlâ bir mücadelenin içindeyiz…Dimdik ve kararlı…Çekmeyen var mıdır?..Hiç sanmıyorum…

Yazının giriş bölümünü okurken, büyük bir olasılıkla, içinizden ama belki de yüksek sesle “Ben de çok çektim…Ne mücadeleler verdim bir bilseniz!..” diyorsunuzdur…Çünkü ne zaman böyle bir konu açılsa, hemen biz de ileri atılır, neler çektiğimizi sıralamaya başlarız…Kimimiz iş bulamamıştır, kimimiz işinden atılmıştır, kimimiz iflas etmiştir, kimimizin hastalık yakasına yapışmıştır, kimimiz evladından, kimimiz gelininden, kimimiz kaynanasından eza cefa görmüştür… Kimimizin eşi sarhoş, kimimizin eşi vefasızdır…Kimimizin o kadar çok derdi vardır ki ahtapotun kolları gibi vücudun her yerini sarmıştır…Vasfiye Teyze’nin sözlerinin bu derece tutmasının ana nedeni de budur…

Çileli bir yaşamın öyküsünü aktaracağım sizlere: “ Doğumundan hemen sonra annesi vefat ediyor bu kişinin…Babasını da 3 yaşındayken trafik kazasında kaybediyor…Küçük yaşta hem annesiz hem de babasız kalıyor…Babaannesi ve dedesi üstleniyorlar bakımını…Ellerinden geldiği kadar koruyor ve kolluyorlar onu…6 yaşına giriyor çocuk…Ancak babaanne kanser hastalığına yakalanınca dayısı devralıyor çocuğun bakımını…Başka bir şehirde yaşamak zorunda kalıyor çocuk…Başka bir ev, başka bir tutum ve davranış…Yenge, çok gaddar davranıyor ona…Kendi çocuklarının onun yüzünden yeterince beslenemediklerinden şikayet ediyor ve ona kısıtlı yemek veriyor…Dayının bu durumdan haberi yok tabi…Zayıflıyor giderek çocuk…Dayı doktora götürüyor ve zayıflama nedenini öğreniyor ondan…Yeterince beslenemediği gerçeği çok üzüyor onu…Okul başlama yaşı da geldiğinden masraflar giderek kabarıyor ve yine başka bir şehirde oturan çocuğun amcasına mektup yazarak durumu aktarıyor…Amca, olumlu yaklaşmıyor ve bakamayacağını cevabi mektubunda belirtiyor…Babaannenin vefatının ardından dede de çok yaşamıyor ve o da yaşamını yitiriyor…Her ikisinin yaşadığı ev miras olarak çocuklarına kalınca, amca yumuşuyor ve çocuğu evin hatırına yanına alıyor…Çileli yılların ardından sürekli burs kazanarak, amcasına yük olmadan okuyan çocuk, gençlik yıllarında ek işlerde çalışarak masraflarını karşılıyor ve amcasının bütçesine katkı da sağlıyor…Ancak, amcasının kızı kendisine aşık olunca amca bunu fark ediyor ve onu evden onu kovuyor…

Hem okuyup hem de ek işten aldığı para ile hayatını zar zor sürdüren delikanlı, hiç takılmadan üstelik birincilikle Hukuk Fakültesi’ni bitirip Avukat oluyor…Kısa zamanda sevilip sayılıyor…Antalya’ya yerleşiyor, evleniyor, bir de çocuğu oluyor…Tam 42 yaşında beyin kanaması geçiriyor ve hastanede yapılan tüm müdahalelere rağmen kurtarılamıyor…

Hepimizi üzdü bu gerçek yaşam öyküsü, biliyorum…O aramızdan seçilen sadece bir örnek…Daha niceleri var kim bilir bilmediğimiz çileli yaşamlarını sürdüren?..Öyle değil mi?..

Vasfiye Teyze, evet hepimiz çok çektik gerçekten!..Senin de neler çektiğini bilmiyoruz bu dünyada!..Çekmeyen insan yok çünkü…Ama ne yapacan, çekeceeen, mecbuuur!..

Asım ERDOĞAN