Hayat,
İlkbaharda dağlardaki karların
erimesi kadar çabuk sona erer.
Anlamadan bitiverir.
Yaşadığımız
her saniye bize bahsedilmiş birer mucize olsa gerek.
O kadar ki,
geri alınması ve tekrar yaşanması olanaksız...
Bunu bil ve
her sıkıntılı anında bunu anımsa.
Acıları ve üzüntüleri,
hayatının büyük bölümüne yayarak kendini yıpratma.
Dolu
dolu, heyecanla, severek, sevilerek yasa....
Sevmekten ve çok
sevilmekten korkma.
Sevmek, en yüce değer; ölesiye, uçsuz
bucaksız sevmek.
Sevilmekte bir o kadar...
Bir gün arkana
baktığında, ki o gün mutlaka gelecek tüm benliğini pişmanlık
kaplamasın.
Yapamadıklarının pişmanlığıyla değil,
yapabildiklerinin hazzıyla yaşlan...
Susanna TAMARO
0 Comments:
Yorum Gönder
Yorumunuz İçin Teşekkürler Ediyorum