Evveldi, çok evvel….
Yan yanayken saate bakmanın ayıp olduğu zamanlardı.
Karşılıklı oturdun mu masaya, bir gözlere bir de uzaklara bakılırdı, eski yad edilirken.
Ellerde telefonlar yoktu.
Çocuktuk.
Büyükler, eski günleri konuşurken uyuyakalmak diye bir şey vardı.
Sevmeler sessiz ve sebepsizdi.
Ne gösterişe gelir, ne nedenlere sığardı.
Her şeyden önce samimiyet gelirdi.
Sevda sırdı, Söylenmezdi.
Sevilenin adına türküler yakılır ama onun ardından kimseye yakınılmazdı.
Eşyalar pahası ile değil, hatırası ile kıymetlenirdi.
İnsanlar aldıkları ile değil,
verdikleriyle değer ifade ederdi.
Sahi utanmak diye bir şey vardı.
Yüzsüzlük, profesyonellik adı altında prim yapmıyordu.
Dert çekmenin bile bir adabı vardı.
Gönlün yükü, gözlerden anlaşılırdı.
Gönülden geçen ile dilden dökülenin arası böylesine uzak, böylesine hoyrat değildi.
Evveldi. Güzeldi…
Biz bu içimizdeki uçurumları ve kalpler arasındaki mesafeleri sonradan icat ettik.
Henüz yenilmemiştik kendimize.
Mutluluklar fotoğraf karelerinden ibaret değildi.
Mutlu edilmek isteği hastalıklı bir hal almamıştı.
Eşyalar değil, insanlar ağırlanırdı evlerde ve kalplerde.
Henüz bu kadar yalnız değildik.
Başkalarınca beğenilmek her şeyden önemli değildi.
Evveldi… Güzeldi…
Alıntı
Kayıtlar
Merhabalar.
YanıtlaSilDerinde bir yerlerde özlediğimiz duygular, yaşam biçimleri bize geçmişi çok daha güzel gösteriyor. Bir şeyleri gerçekleştirmenin artık çok daha zor olduğu bu dünyada geçmiş dönemlere bakıp bunları gerçekleştirmenin daha kolay olduğunu görüp geçmişe özlem duymaya başlıyoruz. İnsanlara güven duygusunu özlüyoruz. Yapmak istediklerimize bakıp iç çekiyoruz. Hayat koşulları böyle zor olmasaydı, insanlar gerçekten kaliteli bir şeyler üretmek için kollarını sıvasaydı, para her şeyin önüne geçmeseydi, karşılıklı saygı ve hoşgörü değerleri kaybolmasaydı belki de geçmiş bize bu kadar güzel gelmezdi. Ne dersiniz?
Selam ve saygılarımla.
Çok teşekkürler ediyorum öncelikle yorumunuz için. Dediklerinize katılmamak imkansız. Ne yazık ki elimizdekilerin kıymetini zamanında bilemedik, şimdilerde o günlere derin bir hasretlik içerisinde yaşamaktayız. Eskiye ait ne varsa her şeyi anılarımızda yaşatmaya çalışıyoruz. Keşke sizin de dediğiniz gibi bunları gerçekleştirmek için vakit varken yapsaydık ama dünya koşulları gereği bizi bunlardan alıkoydu. Keşke demenin de artık hiçbir manası kalmadı o yüzden. Saygı ve selamlarımla teşekkürler
YanıtlaSil