Ş A İ R A N E

güneşin altın yansımaları,

bir kuş kanadının hafifliğiyle

dokunuyor zamana.

Çocukluğumun gülüşleri hâlâ

bahçelerde yankılanıyor,

ama sesler yavaşça soluyor

rüzgârın ardında.

Gençliğim, bir kır çiçeği gibi,

koparıldı ansızın,

kokusu avuçlarımda kaldı,

gözlerimde yarım bir masal gibi...

Şimdi her adımda hissediyorum,

bir gölge uzuyor akşamın içine,

ve ben biliyorum:

Hayat geçiyor,

bir nehrin usul akışıyla,

kalbime ince bir sızı bırakarak.

Ama yine de,

her sabah uyanırken

bir damla ışık düşüyor ruhuma—

belki de hayat,

geçerken bile güzel diye...