Gözlerimin
önünden kayıp gidiyor
güneşin altın yansımaları,
bir
kuş kanadının hafifliğiyle
dokunuyor zamana.
Çocukluğumun
gülüşleri hâlâ
bahçelerde yankılanıyor,
ama sesler
yavaşça soluyor
rüzgârın ardında.
Gençliğim, bir
kır çiçeği gibi,
koparıldı ansızın,
kokusu avuçlarımda
kaldı,
gözlerimde yarım bir masal gibi...
Şimdi her
adımda hissediyorum,
bir gölge uzuyor akşamın içine,
ve
ben biliyorum:
Hayat geçiyor,
bir nehrin usul
akışıyla,
kalbime ince bir sızı bırakarak.
Ama yine de,
her
sabah uyanırken
bir damla ışık düşüyor ruhuma—
belki
de hayat,
geçerken bile güzel diye...
Mehpare ÖĞÜT
ŞENGÜLKasım 2025
Kayıtlar
