AYRILIK SAHNESİ - Ş A İ R A N E
“Biliyorsun ben hangi şehirdeysem Yalnızlığın başkenti orası.” – Cemal Süreya “Yaşamak değil, Beni bu telaş öldürecek…” – Özdemir Asaf “Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya.” – Gülten Akın “Cıvıl cıvıldı gözleri Yeni dağılmış bir ilkokul gibi.” – Can Yücel “Duyguluysan işin zor, Yaşamda yeniksindir.” – Özdemir Asaf “İçim hem kimsesizdi hem kalabalık.” – Edip Cansever “Hüznümle vedalaşmayı bana öğretmediler.” – Gülten Akın “Dönmeyeceğimiz bir yer beğen, Başka türlüsü güç.” – Turgut Uyar “Vasiyetimdir: Dalgınlığınıza gelmek istiyorum Ve kaybolmak o dalgınlıkta.” – Didem Madak “İçime gene Yolculuk mu düştü, nedir?” – Orhan Veli “uçurumlar var uçurumlar diyorum ben insanla insan arasında kendiyle kendi arasında.” – Nilgün Marmara “Sen ki saçından tırnağına kadar Bir hürriyete bedelsin.” – Turgut Uyar “Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz.” – Edip Cansever “Bütün renkler aynı hızda kirleniyordu, Birinciliği beyaza verdiler.” – Özdemir Asaf

Bu Blogda Ara

14 Aralık 2008

AYRILIK SAHNESİ

Düşün ki bir ayrılık sahnesi, perde açılıyor,
Oyuncular sen ve ben…
Seyirciler oturmuşlar birer ikişer yerlerine,
Meraklı gözlerle bizi izliyor.
Hepsi de daha önce yaşamışlar gibi bu sahneyi,
Bir duygu fırtınasına kaptırıyor kendini...
Gülüşlerin yerini hıçkırıklar alıyor,
Alkışlar yerini koyu bir yalnızlığa davet ediyor.
Ve düşün ki spot ışıklar sönmeye başlıyor;
Seyirciler birer ikişer gidiyor…
Ve düşün ki sahnede yalnızca sen ve ben,
Bil ki perde kapanıyor…

Bu son perde, son kapanış hayatımızda ki.
O günden sonra ayrılıyor yollarımız.
Alışmak zor olsa da ilk başlarda,
Ben hep ümit ediyorum sensiz geçen yıllarımda.
Ne zaman bir yıldız kaysa gökyüzünden
Ve ne zaman açık olsa dilek kapım kendiliğinden,
Dudaklarımdan dökülen sen oluyorsun yine.
Ve bir tek sen lazımsın, hayatımın bu son finalinde…

Hayat zordur zor olmasına,
Bazen taşlar takılsa da ayağına, yıldıramaz hiçbir şey,
Yüreğinde bir ümit varsa hala.
Ve bir ümit çoşarak çoğalıyorsa,
O zaman daha çok şey vardır yaşanacak hayatında.
Dikeni olan bir gülü sevmek kadar zor olsa da aşk,
Ve aşk acı çekmekse eğer;
O zaman ben tüm acılara razıyım,
Yanımda bir tek sen ol yeter…
Ve kapanırken bu son perde,
Birlikte selamlayalım tüm seyircileri,
Yan yana, kol kola ve aşkla…

Mehpare ÖĞÜT
ARALIK 2008

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumunuz İçin Teşekkürler Ediyorum