ÖĞRENDİM SONUNDA


Öğrendim sonunda, yitip giden zamanın ucundan tutmayı.
Yalan olmuş her şeyin üstüne bir çizik atmayı.
Kırılmış kalbimi onarmayı ve onu hak edene bırakmayı.
Öğrendim sonunda, yaşamı yaşamanın anlamını…

Ağladım, sızladım, beddualar ettim ne geçti elime.
Onca gözyaşı döktüm de dönen oldu mu geriye.
Verdiğim ızdırapsa bir tek kendime.
Onu da öğrendim ya sonunda, düşünmüyorum gerisini de…

Hayat üç günlük diyorlar, Ye / İç / Gül / Oyna…
Keyfini çıkart sana biçilen ömrün.
Gez / Dolaş gönlünce, istersen türküler söyle.
Yeter ki unutma öğrendiklerini bir kere bile…



MEHPARE ÖĞÜT
22 ŞUBAT 2009

1 Comments:

Yaşam Tiyatrosu dedi ki...

Tebrikler. İşte böyle, kimse için ağlamaya, beklemeye değmez olduğunu öğrenmek bunu kelimelere dökmek, insanın kendi değerinin bir daha ele geçmeyeceğinin gerçeğidir.
Bir tek yararı oluyor, insana güzel şeyler yazdırıyor.Nefretini de, yarım kalmışlıklarınıda özlemlerini de. Yazdırıyor işte ne melem bir şeyşe bu aşk :))