KAYBOLMAK BU DÜNYADAN


Yoruldum…
Gecenin en hüzünlü saatlerinde aklıma düşmenden.
Nedensiz yere durup durup seni düşünmekten.
Hayali olmayan bir varlığı beklemekten.
Yoruldum ve bıktım,
Kendime eziyet etmekten…

Saçlarıma konan her beyaz telden,
Yüzüme düşen her çizgiden,
Taşıyamadığım şu koca bedenimden,
Yoruldum ve bıktım,
Kendime ettiğim kötülükten…

Oysa ben masmavi bir gökyüzüne uyanmak istiyorum,
Deniz kokusunu doyasıya çekmek içime.
Arada bir kaçamak yapıp kimsenin bilmediği yerlere,
Sığınmak istiyorum sadece kendime…
Sığınmak ve kaybolmak bu dünyadan gizlice…


Mehpare ÖĞÜT
MART 2009

1 Comments:

Adsız dedi ki...

ŞİİRİNİZ BİRAZ KARAMSARLIK YÜKLÜ.AMA KELİMELERİ VE CÜMLELERİYLE GÜZEL BİR ŞİİR.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.