Anlayamadım hiçbir zaman;
Ben mi yanlıştım bu dünyada yoksa kurduğum cümleler mi sana ulaşamayan…
Ve ağlarken sessiz çığlıklarım mıydı seni benden uzaklaştıran…
Sığınırken düşlerime, oyuncağı elinden alınmış bir kız çocuğu gibi;
Yarım kalakalmıştı bu oyunda böylece…
Ve her gün beklerken yolunu bir ümit gelir diye,
Aslında zamansız bekleyişlerin yolcusu olmuşum habersizce…
Ne zaman geçsen yüreğimden ve dokunsan aklımın her köşesine,
Yaşamayı öğrendiğim yalnızlığımla birlikte,
Karşılarım seni uyumaya çalıştığım tüm gecelerde…
Görmediğim / gitmediğim ve hatta kalmadığım tüm şehirlerin sokaklarında,
Arar olduysam seni tüm düşlerimde;
Bilmediğim, tanımadığım ve daha önce yüzünü bir kere bile görmediğim
İnsanlara sormaya başladıysam seni;
Anlamalısın bendeki çaresizliği..
Görmelisin yokluğunun ben de bıraktığı izleri….
Mehpare ÖĞÜT
2010
Kayıtlar
