Beni her ölüm etkiler. Tanımasam bile üzülürüm; yitirilmiş ümitlere... Hiç gerçekleşmeyecek ideallere... Yaşanmamış sevgilere üzülürüm. Bu yüzden korkarım yaşamı ertelemekten. Ne yapılması, ne söylenmesi gerekiyorsa, söylenmeli, yapılmalı. Seviyorsanız, sevdiğinizi bugün söyleyin. Sevdanızı bugün yaşayın.
İşinizde yapılacak ne varsa bir an önce yapın. Yarın çok geç olabilir. Biranda bitebilir herşey. Yaşamak için acele edin bence. Kısa yaşanmışlıklar, yaşanmamışlıklardan daha iyidir. Geriye dönüp baktığınızda "keşke"ler çoğunlukta olmasın. Uzun vadeli hedefler için bile bugünden harekete geçmeli. Yarınlar çok uzakta olabilir. Daha okulda başlamıyor muyuz ertelemeye yaşamı?.. İlk hedef kolej, sonra üniversite. Hep yarına yatırım, bugünü yaşamamacasına.
İşe gireyim sonra... Evleneyim sonra... Çocuklar büyüsün sonra... Emekli olayım sonra...
Sonra...
Sonra...
Sonra...
Bu sürecin başında, ortasında yaşam her an sona erebilir. Sonrası olmayabilir.
Fedakarlıklar güzel ama, unutmayalım herkes kendi hayatını yaşar...
Tayfun TALİPOĞLU
Kayıtlar
