Ne zaman düşsem bir aşk’a ardından yetişir ayrılık...
Sanırım ki mutluluk haram bana / kaderim yalnızlık…
Ve ne zaman bir el tutmak istese gönlüm / etrafım hep karanlık,
Bilirim ki o eller her zaman yabancı bana…
Vakit ne zaman gece yarısını gösterse / gözlerime perdeler iner sessizlikte.
Kapım çalınmaz olur, hüzünlerim yas tutar sensizlikte.
Ve ne vakit düşünmeye başlasam aşk’a dair bir şeyler;
Yoluma engeller koyar gölgede kalan düşler…
Hatıralar uçup gitmiş olur nicedir uğramazlar yanıma.
Zaman bir anlık gaflete boyun eğer düşmüşsem uykusuna.
Can çekişir durur ruhum yitirilmiş sevdalarda,
Felaket tellalı gibidir yalnızlık söylemeye başlar ayrılık şarkılarını geçip de karşıma.
Ve ne zaman düşsem bir aşk’a ardından kaçar mutluluk…
Gözlerim yağmura kardeş olmuşçasına peşinde dolanır durur.
Gecikmeli sevdalara gönlüm hasretlik damgası vurur.
Ve uyanırım ki bir sabah gördüğüm hayal; yalnızlığa eş olur…
Ve ne zaman düşsem bir aşk’a içimde hep o korku;
Telaş içinde yüreğim; kaybedecekmişçesine bir şeyleri.
Ve ayaklarım yetişmek istercesine bir yerlere;
Ve de yüreğim her daim sen.
Ne zaman aynada baksam kendime,
Gözlerim sen, dudaklarım sen, yüzüm sen.
Ve ne zaman düş/sem senin hayaline;
Avuçlarımda ter,
Yüreğim titrer…
Her an seninle olmak ister…
Ve ne zaman düş’sen aklıma;
Ayrılık da gelir peşin sıra….
Mehpare ÖĞÜT
2011
Kayıtlar
