BEN ÇOKTANDIR SENDEYİM…

Ben hiç kimseyi bu kadar özlemedim ve hatta sevmedim bile…

Ve inan ki bu sözlerime ben hiç kimseye böylesine sevdalı bakmadım.

Dahası yüreğimi açmadım.

Tamam, kabul ediyorum;

Sevdiğim sandıklarım, yanıldıklarım oldu elbette…

Gün geldi çok ağladım, gün geldi isyanlardaydım.

Ve gün oldu ki bunların boşa olduğunu anladım…

Ara verdim bir süre her şeye, sevdalara,

Elveda deyip aşk’ın yüzüne örttüm kapıyı,

Çektim perdeleri, bir pencereyi örtercesine…

Ara vermiştim anlayacağın bir daha bir yüreğin esiri olmamak adına..

Bir yürekte daha kaybolmamak için.

Ve ben ki ne zaman seni gördüm de sevdim daha anlayamadan,

Hangi kapıdan girmiştin de içeri,

Böylesine tutkun, böylesine esirin ve böylesine deli divane bir aşık oluvermiştim.

İnan hatırlamıyorum…

Oysa yeminler etmemiştim belki ama,

Hep kaçmıştım,

Yalnızlığımla birlikte uzaktan seyre dalmıştım.

Kimi geceler de kahrederken bu yalnızlığıma,

Kiminde de, boş ver iyidir böylesi deyip de avuttum kendimi çoğunlukla.

Ve sen ne zaman ki takıldın gözlerime,

Ne zaman ki uzaktan uzağa girdin gönlüme.

Ben sende buldum kendimi bir anda.

Sen de varolduğumu anladım bir zaman sonra.

Yanımda değildin ve belki de hiç olmayacaktın.

Bilerek çıkmıştım bu yola ve çok da emin olmayarak ama,

Her şeye rağmen kaçmak istesem de

Gidecek başka bir yol kalmamıştı bana.

Ve saksıda büyüttüğüm yalnızlıklarım vardı yıllardır.

Ki o yalnızlıklar seninle birlikte kalkmıştı çoktan rafa.

Şimdi bir bahar akşamından yazdığım bu dizelerde,

Anlatmaya çalıştığım bir aşk oldun gönlümde.

Ve artık kaçmıyorum; yar da olsan, yara da olsan yüreğimde

Razıyım inan ki seni aşk’ın her haliyle sevmeye…

Dilimden düşürmediğim bir türküysen şimdilerde.

Ve senden başka kimseyi de görmüyorsa gözlerim

Bil ki ben sana çoktan vurulup gitmişim…

Ben çoktandır sendeyim…

Mehpare ÖĞÜT

2011