BİR SEVDANIN SONU…

Üryan bedenlere sığdıramadığım bir aşk…

Dehlizleri aşan ama hiçbir zaman fırtınaya izin vermeyen bir yürek…

Tüm sağanak yağışlara rağmen ardından açan güneş

Ve izlerimi bırakmadan yürüdüğüm yollar…

Gece ve gündüzün şahit olduğu,

Adını yalnızlık koyduğum bir oyunun

Gösterime girmeyen ama hep kapalı gişe oynayan tarafıyım ben…

Ne vakit geçsem boş sokaklardan

Geçmiş zaman filmlerini aratmayan bir hıçkırık sahnesi aşk’tan arta kalan…

Bir an olsun adına umut koyduğum ve yıllara ektiğim;

Her baharın gelişinde yeşerttiğim bir aşk’ın en güzel meyvesiydin sen…

Oysa ki şimdi bunca uzakken bana

Hangi tarafımdan sevmiştim ben seni…

Ayrılığa dönen yüzüm mü yoksa kavuşmaya meyilli kalbim miydi seni seven..

Ve düşünemediğim kadar artık yoksun bende.

Geçmişten kalan anılara hürmetimden dolayıdır bunları söylemem

Tüm düz yokuşlara bir başıma çıkabildiğimdendir bu direnmem.

Ha kalmışsın ha gitmiş, ha sevmişsin ha sevmemiş…

Ha buradasın ha orada;

Bir anlamı da kalmadı artık ne kadar sevdiğinin…

Zaman aşımına uğrayan kelimelere ayıracak yer yok bu yürekte.

Ve söyleyeceğin her söz aleyhinde delil olarak kullanılmayacaktır üzülme !

Şimdi tüm benliğimle sıyrılıp bırakıyorum seni bulduğum yerde.

Kapı işte orada, çık ve git canın ne zaman isterse

Giderken de sakın arkana dönüp bakma

Bakma ki orada ben olmayacağım nasıl olsa…

Mehpare ÖĞÜT

2011