Yıl 1938…Kasım’ın 10’u…Saat 09:05…
Yer, gök sustu; hayat durdu.
Bir yalnızlık, bir hüzün tüm ülkede,
Akın akın insanlar geldiler Dolmabalçe’ye,
Ve öğrendiler ki;
Vatanın bağrından kopmuş en büyük nefer,
Son kez yummuş gözlerini,
Bir daha hiç açmamak üzere…
Yüreklerde dayanılmaz bir acı,
Gözlerde yaş yerine kan,
Olmaz, olamaz diyor herkes,
Bizi bırakıp gidemez.
Biz onsuz, o bizsiz edemez…
Yıl 1938…Kasım’ın 10’u…Saat 09:05…
Tarih tarih olalı görmemiştir böyle bir büyük,
Şimdi yüreklerde yaşıyacak bu Yüce Türk..
Bırakmış en büyük emanetini geride,
Şimdi sahip çıkma zamanıdır bu güzel ülkeye…
Çok yoruldu, uğruna can verdiği ülkesi için,
Cepheden cepheye koştu milleti için,
Bağımsız, hür ve laik bir ülke için,
Sonunda yine verdi canını, sevdiği tüm değerler için…
Yüreklerde dayanılmaz bir acı,
Gözlerde yaş yerine kan,
Olmaz, olamaz diyor herkes,
Bizi bırakıp gidemez.
Biz onsuz, o bizsiz edemez…
Rahat uyu ATAM, yattığın yerde,
Gözün arkada kalmasın biz varız geride,
Emanet ettiğin bu güzel ülkede,
Yürüyeceğiz sonsuzu dek, el ele, kol kola,
Senin devrimlerinle, ilkelerinle….
NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE, NE MUTLU SENİ SEVENE..
Mehpare ÖĞÜT
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz İçin Teşekkürler Ediyorum