İÇ DÖKÜMÜ

Ruhumu çarpıp da duran yalnızlık dalgası, acıtma canımı ne olursun. Git başka kıyılara vur, vur ki dinsin kulaklarımda ki fırtınanın uğultusu. Bir kere olsun dinle sözümü ey rüzgar. Git başka yerde bırak kokunu. İstemem kalsın senden gelecek hayır, vazgeçtim ben çoktan vuslatı beklemekten… Güneşe de küskünüm ısıtamadı beni bir kez bile olsun. Sen, gölgesinde dinlendiğim çınar, hani şu çocukluğumun geçtiği parkta ki… Ne o sen de mi yüz çevirdin benden. Sen de mi başkalarına gölgelik olmaya niyetlendin bana haber vermeden. Yollar… en çok da size kırgınım, alacağınız olsun. Oysa ki en çok siz tanırdınız beni ve bilirdiniz attığım adımdan nereye gittiğimi. Şimdi ne oldu da böylesine yalnız bıraktınız beni.

Ve dört duvarını ruhumla yıkadığım evim, odam, kitaplarım, müziğim… Huzur sizdeymiş geç fark ettim… En çok da yatağım… Göz yaşlarımla yıkadığım yastığım. Beni bir tek siz anladınız. Beni en çok siz sevdiniz, sizi unutmayacağım !...

Mehpare ÖĞÜT

2012