Tek/im ben…
Herkes varken bile yalnızım.
Koca bir ordu içinde dahi olsam yine de tek hissedeceğim kendimi.
En büyük dost kendimim aslında.
Ve en büyük sırdaş yok kendime benden başka…
Kendi ellerimle kurduğum hayalleri bir tek ben yıkabilirim.
İstersem sil baştan her şeye yeniden başlayabilirim.
Ola ki yoruldum, sıkıldım ve bıktım her şeyden;
Bir nefeslik dinlenme uğruna her şeyden vaz bile geçebilirim…
Hani deniz maviydi, hani gökyüzü…
Hani nerede gökkuşağının yedi rengi.
Kimler gelip de gitmedi ki;
Hangi fani var ki bu dünyayı parselledi…
Sesimden öte yer yok…
Sessiz çığlıklarım var sadece kendime duyurabildiğim.
Nihayet bulacak, vakit saat eriştiğinde ölüm
Kaldı ki gün doğmadan önce ötermiş her bülbül…
Mehpare ÖĞÜT
2012
Kayıtlar
0 Comments:
Yorum Gönder