HESAP GÜNÜ YAKINDA !!!

Bugünlerde kendimi farklı bir şekilde yalnız hissediyorum. Çok sevdiğim ailem, beni seven ve benim de sevdiğim arkadaşlarım, dostum diyebileceğim özel insanların yakınımda olmasına rağmen, benden sanki milyarlarca ışık yılı uzaktaymışçasına gibi olmalarını bazen çözemiyorum. Çünkü kimsenin ne düşündüğünü, ne hissettiğini asla ve asla bilemiyorum.
Bazen kendimi en kalabalık yerde bile o kadar yalnız hissediyorum ki, konuşulan herşey, kelimeler, gülüşler… bana yabancı gibi geliyor. Ne o, ben mi tuhaflaşıyorum yoksa içimde ölen bir şeyler mi var yaşama dair kestiremiyorum. Bazen düşünüyorum da insanın kendini yalnız hissettiğinde gidip de rahatlayabileceği en güzel yer mezarlıklar aslında. Çünkü onlara ne söylerseniz söyleyin size cevap vermiyorlar, kızmıyorlar, küsmüyorlar. Bir insanın ses renginden, kullandığı kelimelerden tarafıma dair algıladığım çoğu şeyi kestirebiliyorum ki, bu bir çok insanda da olan bir özelliktir; bende de fazlasıyla mevcut. Ne var ki bazen kendimi gerçekten de bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum. İnsanlara ne verirseniz verin herşey anladıkları ve algıladıkları kadar oluyor ya da tam tersi… Tabii bu durum yüz ifadesinden tutun da, el kol hareketlerine kadar vücudunun her yerinde gösteriyor kendini. İnsanları anlamak için de illa ki bir şeyler söylesin diye beklemiyorum çünkü az önce de bahsettiğim gibi bedeninde ki tüm hareketlerle yansıtıyor kendini…

Hayatta en sevmediğim şeydir riyakarlık… Bana gelip de dostane bir şekilde davranıp diğer taraftan başkalarına ağzımdan çıkan her cümleyi değiştirerek, kısacası bire bin katarak anlatan ve karşı tarafta ki insanların hakkımda yalan yanlış bilgilerle bana cephe almaları yahut da beni anlatılanlarla eşleştirmeleri…İşte en nefret ettiğim şey bu. Ama değimlidir ki en çok da insanı sırtından vuranlar, en sevip de güvendikleri. Bazen neden ? diye bir soru dolanır durur beynimde…Neden ? İnsanların bu şekilde davranmasının sebebi ne ??? Neyi paylaşamıyoruz ? Sonuçta benden kimseye bir zarar gelmeyeceklerini bilmelerine rağmen neden insanlar yargısız infaz yapıp da haksız yere benimle ilgili farklı düşüncelere yönelmekte ve etrafımda ki insanları da kendi düşüncelerine ortak etmekte…
Ama kabul ediyorum ki hatalıyım… Bugüne değin kimsenin yalakalığını yapmadım ya da kendimi farklı göstermeye çalışmadım. Neysem o oldum. Geldiğim yeri de gittiğim yeri de hiçbir vakit unutmadım. Çünkü temelim o kadar sağlam ki benim, ailemin vermiş olduğu değerlerle bugüne değin sağlam bir karakter ile yoluma devam etmekteyim. Ama dedim ya tek kusurum beni etrafa farklı göstermeye çalışanlar gibi olmamamdan. Ben değerimi biliyorum ama ne yazık ki siz yani arkadaşlık, dostluk sınıfına soktuğum ve güven duyduğum insanlar, sizler haddinizi hiçbir zaman bilmediniz ve sanırım bundan sonra da bilmeyeceksiniz. Kaldı ki bu satırları yazarken aklıma “güneş balçıkla sıvanmaz” sözü geldi. Benim de, ne söylerseniz söyleyin, ne yaparsanız yapın ve hakkımda ne düşünürseniz düşünün hiçbir surette değerimden bir şey kaybettiremeyecek ve rolleri ters yüz edemeyeceksiniz. Attığım adımdan, söylediğim sözden ve kendimden öyle eminim ki…
Ne istiyorsanız onu yapın, elinizden geleni ardınıza koymayın…
İlahi adalete teslim ediyorum sizi…
Hesap günü çok yakın, unutmayın !!!

"Birilerine göndermeler…Anlarlarsa tabii"

Mehpare ÖĞÜT

2012