Ş A İ R A N E

Uzun zamandır işe gidip gelmenin dışında kendimizi eve izole etmiş durumdaydık. Bu Pazar gününü biraz farklı geçirmek gerektiğini düşünerek, Covid 19 ile ilgili tedbirlerimizi de alarak Safranbolu üzerinden Amasra’ya geçiş yaptık. Safranbolu benim memleketim Çerkeş’e de yakın bir yer. Biz İstanbul yolu üzerinden oldukça keyifli bir yolculuk yaptık. Doğayı öylesine özlemişiz ki Eylül ayının hüzünlü güzelliği ile birlikte, ağaçların muhteşem ihtişamı arasında vardık Safranbolu’ya… En son 10 küsür yıl önce gittiğim ve kültürel mirasımız arasında yer alan Safranbolu’da o tarih kokan evlerinin arasından geçmek çok güzeldi. Ne var ki yan yana yapılan ve doğal dokusunu bozduğuna inandığım yeni yetme evleri görene kadar. Üzülmedim desem yalan olur. Bu nasıl olabilirdi anlamıyorum. Bu tipsiz evlerin ne işi vardı orada, ne zaman yapılmıştı bir türlü anlam veremedim. Benim ilk gördüğüm yer ile şimdi ki yer arasında dağlar kadar fark vardı. Hani kültürel mirasımızdı orası… Şimdi ne oldu da değişti. Ama anlaşılan o ki herkes zamana ayak uyduruyor. Eski evlerin yerine yeni yetme binaları dikerek de hem kültürel mirasımıza hem de doğal dokusuna zarar verer ellerimizle mahvediyoruz ne yazık ki… İçim burkularak geçiyoruz sokaklardan. Niyetimiz Cam Teras’a gitmek. Oraya giderken yolumuzun üstünde bir yer var ki adı Tepetaklak. Birkaç saniye anlamsız olarak baktığım bu yeri sonra anlıyorum. Yapılırken temel tarafı yukarıda, yukarısı aşağıda. İlginç geldi ama elbette, adı gibi kendi de. Biraz daha gittikten sonra bir de ne görelim Nostalji Gezi Evi…Burası Eskilerden kalma, bahçe içinde, şirin mi şirin bir yer. Önce genç bir bayan karşılıyor bizi girişte ve hoşgeldiniz diyor gayet samimi bir şekilde. Ardından isminin Bahattin olduğunu öğrendiğimiz bir ağbi. Sıcakkanlı, samimi, doğal bir ağbi kendisi. Eskiden otobüsü varmış, yolcu otobüsü. Sonra bırakmış, Hacca gitmiş. Anladığım kadarıyla da ardından da bu evi ziyarete açmış. Bu arada giriş sadece 5 Tl. Sudan ucuz desek yeri. Ben böyle evleri çok severim. Geçmişin yaydığı kokuyu, ahşap kapıları, kapının önünde duran yayığı, sabanı, tekerleği… Beni alıp götürür bir yerlere.