Ş A İ R A N E

Eskiden düştüğümüz zaman Yaranın üstüne yaprak basmayı öğretmişti büyükler Korkma geçer diyerekten… Ne tuhaf ki yara kururdu bir süre sonra Ve koyu bir renk alaraktan Azalırdı acısı da… Sonra, Düşe kalka büyümeyi öğrendik hayat yolunda Eriştik en nihayetinde olgunluğa Ve yine öğrendik ki; Aldığımız yaralar değilmiş canımızı yakan. Aslolan yaraları açanlarmış, kapanmayan… Kiminle kesiştiyse yolumuz Başlardık en güzelinden...