AYLARDAN EKİM’Dİ VE SEN ÇOKTAN GİTMİŞTİN

Bir gidiş böyle mi olmalıydı sesiz ve derinden, bir elveda bile demeden
Adını bile hatırlamadığım uzak yollara veda ederken,
Böylesine çaresiz ve böylesine öksüz kalmak mıydı bu yüreğin cezası,
Gözlerinin içine bile bakmaya cüret edemezken…

Yalvarmak mıydı sevginin en büyük günahı, terk edilmek sonrası yaşanan,
Ve gururundan ödün vermek miydi sevgiyi haklı kılan,
Görmese de gözlerin katlanacağı ve yüreğin dayanacağı bir cezamıydı,
Adına ayrılık dediğimiz sevdanın kardeşi…

Ve bir Ekim sabahıydı dönüşü olmayan gidişinin verdiği haber,
Yankılanıyordu adeta kulaklarımda, inceden inceye sızlamalar başlamıştı yüreğimde,
Daha yeniydi haber, şaşkındı yürek, acemiydi terk edilmeye,
Ve aylardan Ekim’di sen çoktan gitmiştin bu yürekten…

Mehpare ÖĞÜT