Hepimiz aynı trende oturuyoruz
Ve seyahat ediyoruz zaman içinde rastgele
Dışarı bakıyoruz; yeterince gördük.
Hepimiz aynı trende gidiyoruz
Ve hiçkimse bilmiyor, ne kadar uzak?
Bir yolcu uyur; bir diğeri yakınır;
Üçüncusü çok konuşur.
İstasyonlar anons edilir
Yılların içinden hızla ilerleyen tren,
Ulaşmaz hiçbir zaman hedefine.
Yerleşiyoruz.Toparlanıyoruz.
Bir anlam veremiyoruz.
Acaba yarın nerde olacağız?
Biletçi bakıyor kapıdan içeri
Ve kendi kendine tebessüm ediyor boynunu eğip.
O da bilmiyor nereye gitmek istediğini
Susuyor ve dışarı çıkıyor.
Kulakları tırmalayan siren ötüyor!
Tren yavaşlıyor ve sessizce duruyor
Ölüler iniyorlar.
Çocuğun biri iniyor; Anne haykırıyor.
Sessiz duruyor ölüler,
Geçmişin peronunda.
Tren yoluna devam eder, zamanla akıp gider.
Ve kimse bilmez, neden?
Birinci sınıf hemen hemen boş.
Göbekli bey oturuyor gururlu
Kırmızı yumuşak koltuğunda ve ağır ağır soluyor.
O yalnız ve bunu çok hissediyor
Çoğunluk tahtada oturuyor.
Hepimiz aynı trende seyahat ediyoruz
Muhtemel gelecege doğru.
Dışarı bakıyoruz; yeterince gördük.
Hepimiz aynı trende oturuyoruz.
Ve çoğumuz yanlış vagonlarda
Erıch KASTNER
Kayıtlar
