....

Ne kadar cesur olursak olalım, yokluk bizi ürkütüyor.

İz bırakmadan silinmek, bir kurbağa gibi gebermek,

bütün rüyalarımızla bütün acılarımızla yok olmak...

İnsan zekası bu kadar trajik bir sonu zor kabul ediyor.

Vücudumuzu aşmak, 'ben'in dar ve sevimsiz geometrisinin ötesine geçmek,

sonsuza yönelmek, bir insana sarılmak, hatıralarda yaşamak:

işte aşkın, dinin ve kahramanlığın kaynakları.

Cemil Meriç/ Jurnal-1