İnsanın yaralarını sarması,
geçmişi yaşanmamış farz etmesi hayli zaman alıyor. Eksilenlerle kalanları
karşılaştırdığında, kalanların sayısının az olmasına rağmen aslında en vefalı
olanların kalanlar olduğuna hak veriyor. Ve onlara sımsıkı sarılarak unutmak,
geçmişe sünger çekmek, yarınlara umutla bakmak, güneşe gözlerini kısmadan
bakabilmeyi, yağmurlar altında ıslanmaktan korkmadan haykırırcasına şarkı
söylemeyi istiyor tekrardan. Tekrardan yaşamamak adına ise aynı şeyleri ayağını
sağlam basıp almamak için yeni yaralar, temkinli adımlarla yürüyor yollarda.
Bir çakıl taşının bile ayağına değmemesini umarak. Bir zamanlar kurduğu
düşlerin gerçekleşmemiş olması üzse de her ne kadar, başka düşler kurmayı
yeğliyor yeniden. Tüm cesaretini toplayıp devam etmek kaldığı yerden. Ama hep
güvende olduğunu bilerek…Güvenle bakmak istiyor yarınlara…
◕◕◕◕◕◕◕
Mehpare ÖĞÜT ◕◕◕◕◕◕◕
Kayıtlar
