Mutluluk, çoktan vize vermeyi durdurmuş çok uzak bir ülkeydi
artık!
Aşk, hiç gidilemeyecek kadar uzak bir ülkeydi ki; orada 6
saat gündüz, 365 gün gece! Yine de kollarından tutup sürükleye sürükleye
getirirdim bu ülkeye güneşi duyunca bile senin ayak seslerini! Karanlık
durmadan arttırırken çaresizliğimin şiddetini, merhamet dilerdim senin zehirli
dilinden; kanserli bir hasta gibi!
Rahmi Vidinlioğlu,
Aşk ve Acı
Kayıtlar
0 Comments:
Yorum Gönder