Bir ben biliyorum
yorgun gözlerinin altındaki halkaların
ebem kuşağı olduğunu ve
istediğinde yedi renk bakabileceğini.
Lou Salomé
ÜNLÜ SÖZLER etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
ÜNLÜ SÖZLER etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
╰დ╮ღ╭დ╯
Bazen ölümü kurtuluş zanneder insan. Gideceği yerin daha
kötü olmayacağına inanır, çünkü içinde bulunduğu durum, onu dünyanın her
şeyinden soğutmuş ve kendisine bir nefes bile kalmamıştır, o zaman çekip
gitmesi gerektiğini düşünür, gider. Bu bir pes ediştir. Benim fıtratıma
terstir. Dünya benden aldıkça, ben ayrı saldırı yolları keşfediyorum. İnsan
ancak bunu "kazanmaktan başka çarem yok" dediği anda uygulamaya
başlar.
Servet SAYGINOĞLU
“Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin
getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. Belirsizlikler arasında belirlemeye
çalıştığımız yaşam gibi. Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama isteği
kadar büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar,
sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya
da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü
ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı. Ama sen. Senin
için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum
duyumsuzluğun başladığı an. Birisinin teniyle yan yana olmak, kendi varoluşumu
unutmak mı. Ya da daha derin algılamak mı. Kendi varoluşum. Her varoluş kendisiyle
birlikte ölümü getirmiyor mu.”
― Tezer Özlü, Yaşamın Ucuna Yolculuk ―
"En fazla şeyi cevap veremediğimiz sorulardan öğreniriz. Bunlar bizi düşünmeye sevk eder. Bir insana tüm cevapları verirsen elde ettiği tek şey bazı hakikatler olur. Ama ona bir soru verirsen kendi cevaplarını kendi arar."
Patrick Rothfuss, Bilge Adamın Korkusu
Resim - 2011 Paul Kelley, oil on masonite panel, 18 x 14 inches
Resim - 2011 Paul Kelley, oil on masonite panel, 18 x 14 inches
Mutluluk, çoktan vize vermeyi durdurmuş çok uzak bir ülkeydi
artık!
Aşk, hiç gidilemeyecek kadar uzak bir ülkeydi ki; orada 6
saat gündüz, 365 gün gece! Yine de kollarından tutup sürükleye sürükleye
getirirdim bu ülkeye güneşi duyunca bile senin ayak seslerini! Karanlık
durmadan arttırırken çaresizliğimin şiddetini, merhamet dilerdim senin zehirli
dilinden; kanserli bir hasta gibi!
Rahmi Vidinlioğlu,
Aşk ve Acı
Kayıtlar
