Sevmek ne kadar güçlü bir duygudur ki, sevmediğin zamanlarda
bile kalıyor hatırı… Güneşi göremesen bile yetiyor yüreğini saran sevgi. Sen
hiç gördün mü sevmiyorum deyip de gerçekten yanmayanı. Diyorsa ki diyen, bil ki
yalandandır tüm konuşmaları…
Ne unutmak için çaba harcadım ne de yeniden sevmek için… Ne
zaman ki çaldı kapımı aşk, buyur edip aldım içeriye ve gösterdim ona tüm
konukseverliğimi. Başımın üstünde yeri vardı ama en çok da yüreğimde. Ve dünya
sadece ben, aşk ve o’nun etrafında dönmekteydi. Ve gün geldi ne zaman sıkıldı benden girdiği kapıdan
gönderirken güle güle demesini de bildim ben…Düşmedim peşine hiçbir vakit ve
O’da gelmedi zaten. Bekledim belki bir ihtimal gün olur döner diye. Körü körüne
de bağlanmadım aşk’a kaldı ki onun esiri olacak kadar da sevemedim hiçbirini
asla. Ve işte bir umuttur yaşayıp gitmekteyim bir gün aşk kapımı çalacak diye…
Sadece zamanı vardı biliyorum ve biliyordum ki bu sefer ki
geliş gidişlere izin vermeyenlerden olsundu. Bir his vardı yüreğimde tam da
şuramda “O” gelecek biliyorum. Kaldı ki bu geliş zaman alacak hem de
düşündüğümden çok ama çok, beklemeye devam diyorum…
Mehpare ÖĞÜT