Her yalnızlığın bir sonu vardı mutlaka…
Yalnızlık bir tek Allah’a mahsustu.
Ve her aşkın
Bir bekleyeni, bir geleni.
Her gecenin eriştiği gündüz misali…
Baktığım her
yerde adı olmayan bir sevgilim vardı benim
Bir gün bir
yerlerden çıkıp gelecek diye beklediğim.
Hiç tükenmedi
ümitlerim
Hiç
vazgeçmedi sevmekten yüreğim.
Hiç ama hiç
değişmedi aşka olan hürmetim.
Ve bir gün…
Geldi işte o
beklenen
Ardından
hayatım değişti, “SEN”lendi..
Bir sıcaklık
basmıştı ansızın yüreğimi…
Kış’tı
geldiğinde; yüreğimde ise bahardan bir mevsim
Ve ilk
gözlerimiz değdi
Sonra
ellerimiz
Ve sonrası..
Sonrası aşk,
sonrası sevgi, sonrası en nihayetinde biz…
Biz olduk, bir olduk, birbirimizin olduk….
Şenlendi
yüreklerimiz.
Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL
'OCAK 2018
0 Comments:
Yorum Gönder
Yorumunuz İçin Teşekkürler Ediyorum